Եվս մի էական` եզակի տարբերություն ռուսաստանցի եւ հայաստանցի օլիգարխների միջեւ, ինչը բոլորովին բնորոշ չէ վերջիններիս: Հակաելցինական 7 գլխավոր օլիգարխներից 6-ը հրեա էին, ասել է թե Պուտինի դեմ էր ուղղված մարդկային նշյալ ցեղին բնորոշ էթնիկական համերաշխության ոգին: Հայ օլիգարխներին միավորող միակ «ոգին» թերեւս շահախնդրությունն է: Գուցեեւ փոքր-ինչ հեռանում ենք հիմնական թեմայից, սակայն անգամ հետաքրքրության նկատառումով վերհիշենք հետեւյալը: Հայտնի օլիգարխ` նույնպես հրեա Պյոտր Ավենը իր մի գրքում վերհիշելով այն տարիները, պատմում է հետեւյալը. «Ես եկա «ԼոգոՎԱԶ» (Բերեզովսկու այն ժամանակվա որջը. Ռ.Հ.): Ինձ ուղեկցեցին ճաշարան: Նստում եմ, եւ ներս է մտնում «մեծն քառյակը»`Բորյան (Բերեզովսկին), Բադրին (Պատարկացաշվիլին), Գուսինսկին եւ Նեւզլինը: Գուսինսկին սեղանի վրայով ձգեց պիջակիս կոճակը եւ ֆշշացող ձայնով ասաց՝ քո մեջ կա հրեական արյուն, դու դա հասկանու՞մ ես: Դու կա՛մ մեզ հետ ես, կա՛մ էլ մենք քեզ կխժռենք»:
Անկախ ամեն ինչից այն փաստը, որ Նիկոլ Փաշինյանը Հայաստանն ազատագրեց Սերժ Սարգսյանից ու նրա կլանից՝ պետք է համարել պատմական մեծ ծառայություն: Այսօր արդեն հրապարակավ, փաստերով հավաստվում է, որ սարգսյանական կառավարման ամենակոռումպացված բնագավառներից մեկը եղել է… կրթական համակարգը: Սա հրեշավոր փաստ է: Ասել է թե ձեւավորվում էր նոր սերունդ այլասերվածության մթնոլորտում:
Ընդունենք որպես կոնստրուկտիվ քննադատություն, երբ «Ազգը» Փաշինյանին զգուշացնում է չհրապուրվել «անձնիշխանությամբ»: Նման սթափեցնումներից պետության նոր ղեկավարը կարող է միայն շահել: Թե ինչ օրի էր հասել Հայաստանը նախորդ «անձնիշխանի» ժամանակ, այն բուռն օրերին զգուշացնում էր նույնիսկ ռուսական «Զավտրա» թերթը. «Սարգսյանին հսկայական քանակությամբ արդարացի պահանջներ են ներկայացվում… Հասարակ հայերին խիստ վրդովեցնում է Սաշիկ Սարգսյանի՝ Սերժ Ազատովիչի հարազատ եղբոր գործունեությունը, որն ավտոբուսի կիսագրագետ վարորդից վերաորակավորվել էր խորշելի օլիգարխի՝ անսանձ քրեականի եւ ստվերային էկոնոմիկայի զգալի հատվածի տիրակալի համբավով»:
Ռուբեն ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ, Մոսկվա
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այս համարում
