Ազատամարտիկ, սևանցի Վաղինակ Գևորգյանին պատահաբար հանդիպեցի Հանրապետության հրապարակում՝ համաժողովրդական ընդվզման օրերին: Որդու հետ էր մասնակցում հանրահավաքներին: Պայմանավորվեցինք, որ մի քանի օրից Սևանում հանդիպենք, գնանք տեղի անմահացած ազատամարտիկների գերեզմանին ու հիշենք իրենց պատմությունները, ձեռքբերումներն ու կորուստները:
Հանդիպեցինք արդեն, այսպես կոչված, թավշյա հեղափոխության հաղթանակից հետո: Նկարահանումը, անբարենպաստ եղանակային պայմանների պատճառով, իրականացրինք ազատամարտիկի տանը:
Շուշիի ազատագրմանը, այլ քաղաքների ու շրջանների ինքնապաշտպանական կռիվներին մասնակցած ազատամարտիկը երկու անգամ ծանր վիրավորվել է, կորցրել մեկ աչքը, սակայն դա էլ նրան չի խանգարել, որպեսզի վերադառնա ռազմադաշտ ու իր ընկերների կողքին, իր լուման ներդնի մեր հաղթանակների գործում: Այսօր, իհարկե, կատակում է, թե՝ այն ժամանակ, մեկ աչքով այդքան էլ հեշտ չէր մարտական գործողությունների կիզակետում, սակայն արդեն սովորել է այդ կորստին:
Իսկ թե ինչու իրական ճանապարհ անցած ազատամարտիկն այսօր որևէ մեդալ չունի, ինչու է ԵԿՄ-ից հեռացվել, ու, թե ինչն էր նրան բերել Հանրապետության հրապարակ՝ կներկայացնենք տեսանյութում:
Սուրեն Սարգսյան
Մեր մոտ հայրենիք գաղափարի պատերազմ էր,իսկ սովածների մոտ թալանի:
Շնորհակալ եմ և պարոն Սուրեն Սարգսյանին և Աստծուն, որ Ձեր նմանները եղել են և կան:
Չնեղվենք վառոդի հոտ չառած առատամարտիկից’ նա մեղք չունի որ անողնաշար է և…