Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից մեկ-երկու օր առաջ, երբ արդեն հանգուցալուծումը երեւում էր, մի քանի քաղաքական ուժեր ու անհատներ միացան համաժողովրդական շարժմանը, բայց հիմնական «հոսքը» սկսվեց հրաժարականից հետո։ Այդ գործընթացի լավագույն խորհրդանիշը երեւի գյումրեցի ցուցարարների հետ քայլող Վարդան Ղուկասյանն էր՝ նա էլ էր միացել շարժմանը։
Բայց թող որեւէ մեկը պատրանքներ չունենա. «ժողովրդի կողքին կանգնողները» շարժմանը միանալու համար չեն եկել, շարժումը ներսից վերահսկելու եւ իրենց համար անցանկալի հետեւանքները կանխելու համար են եկել։
Վերջին հաշվով՝ Նիկոլ Փաշինյանը հեղափոխության նպատակ է հռչակել իշխանական հանցավոր համակարգի փլուզումն ու ապամոնտաժումը, եւ պիտի հստակ գիտակցի, որ համակարգը շատ հզոր է եւ դիմադրելու է մինչեւ վերջ, իսկ ինքը այդ հարցում միայն մի դաշնակից ունի՝ գիտակից երիտասարդությունը։ Ոչ փողոցում, ոչ քաղաքական դաշտում, ոչ բիզնեսի ոլորտում Նիկոլ Փաշինյանն ուրիշ ոչ մի դաշնակից չունի։ Եվ կոռումպացված համակարգը, լավ իմանալով դա, որոշել է անցնել հակահարձակման։ Անցնել հակահարձակման՝ հարվածելով շարժման միակ հենարան գիտակից երիտասարդությանը։
Մարկ ՆՇԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
