Սերժ Սարգսյանի նշած երրորդ ցուցանիշը վերաբերում է ֆիզիկական անձանց բանկային ավանդներին: Նա նշում է, որ հանրապետությունում շուրջ մեկ մլն մարդ բանկերում ավանդ ունի: Այսինքն՝ յուրաքանչյուր 5 հոգուց երկուսը: Եթե նշվեր, որ յուրաքանչյուր 5-ից 4-ը վարկառու է, այն էլ մի քանի բանկի, որևէ մեկի մոտ որևէ կասկած չէր առաջանա: Մինչդեռ այս դեպքում, ինչպես և մյուսներում, որոշակի մանիպուլյացիա է տեղի ունեցել: Հայաստանի բանկերում կա 1 մլն ավանդային հաշիվ, որից բոլորովին էլ չի հետևում, որ կա մեկ մլն ավանդատու: Նույն մարդը ելնելով իր փողերի անվտանգության ապահովման նկատառումից, դիվերսիֆիկացրել է դրանք՝ «ձվերը տարբեր զամբյուղներում տեղավորելով»: Այդքանից հետո Սերժ Սարգսյանը «խնդրում է» հավատալ այն թվերին ու հայտարարություններին, որոնք հնչում են իր շուրթերից, որովհետև «ես իրավունք չունեմ չստուգված թվեր հայտարարելու, և իմ բոլոր հնչեցրած թվերի հիմքը ՀՀ վիճպետկոմիտեի թվերն են»:
Վերջում Հանրապետության վարչապետը բացատրեց, որ այդ թվերը դեռևս չեն բերել այն հանգամանքին, ՀՀ բոլոր քաղաքացիները իրենց կարող են համարել բարեկեցիկ ապրողներ: «Մեր մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ով առնվազն 5-6 անգամ պակաս ցուցանիշ ունենք, քան միջին եվրոպական չափանիշներն են»,- նշեց նա: Հստակեցնենք՝ մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ի ցուցանիշով Հայաստանը աշխարհի 190 երկրների մեջ 120-ի շրջանակներում է և նշված «5-6 անգամ պակաս ցուցանիշը» (շատերի դեպքում 10-20 անգամ) վերաբերում է ավելի քան 50-60 երկրների, որոնց այդքան անգամ զիջում ենք մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ի հաշվով:
Մինչդեռ նույն ԱՎԾ-ի տվյալներով, որոնք հիմք են հանդիսացել Սերժ Սարգսյանի համար, դեռ 2016-ին Հայաստանում 1 շնչի գոյատևելու համար անհրաժեշտ էր ամսական 120 523 դրամ կամ 251 դոլար, լավ ապրելու համար՝ ամսական 347 234 դրամ կամ 723 դոլար, շատ լավ ապրելու համար՝ 655 060 դրամ կամ 1 363 դոլար։
Նարեկ Խաչատրյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
