Փողոցային երաժիշտները հաճախ քաղաքի զարդն են լինում, բայց երբեմն էլ՝ հակառակը: Մայրաքաղաքի կենտրոնական եւ զբոսաշրջիկներին հետաքրքրող փողոցներում ոչ այն է՝ քաղաքային ֆոլկլոր, ոչ այն է՝ ժողովրդական երգ-երաժշտություն է հնչում: Հասկանալի է, որ այս երաժիշտներն այսպես են գումար վաստակում, գուցե այլընտրանք չունեն: Բայց զբոսաշրջիկներին գրավելու ու տպավորություն թողնելու տեսանկյունից ռաբիսն ամենեւին էլ հարմար երաժշտություն չէ:
Օրինակ՝ Հյուսիսային պողոտայում, երբ այս օրերին զբոսաշրջիկների մեծ հոսք կա, ռաբիսն ու «կիսառոքը» միախառնվում են՝ հնչում միաժամանակ եւ իրար շատ մոտ տարածությունում: Այստեղ «միքսվում են» տարբեր եւ անհասկանալի երգերը, որոնք ավելի շատ աղմուկ են ստեղծում, քան երաժշտություն:
Դհոլով-ակարդիոն-կլառնետ «երաժշտական» այսպիսի եռյակ է աշխատում նաեւ Հանրապետության հրապարակում, որտեղ եւս զբոսաշրջիկների մեծ հոսք կա: Եվ արդյոք քաղաքի սրտում զբոսաշրջիկներին ճի՞շտ է ներկայացնել նմանատիպ երգ-երաժշտություն՝ մոլորեցնելով ու սխալ պատկերացում կազմելով հայկական երաժշտական արվեստի մասին:
Լուսանկարը՝ ՆԵԼԼԻ ԲԱԲԱՅԱՆԻ
«Առավոտ»
06.04.2018
Փողոցը ֆիլարմոնիա չէ և հայ մշակույթը ներկայացնելու խնդիր չի կատարում… Համերգասրահները լցված են ռաբիսով ու կեղծ ազգայինով… Դա է զբոսաշրջիկն առաջին հերթին ,,լուրջ ընդունում,,…