Երիտասարդ գրող Էդգար Կոստանդյանի «Սովորական երկիր» գրքի շնորհանդեսի ժամանակ այսօր հեղինակին հարց ուղղվեց՝ սիրո՞ւմ է այս երկիրը եւ երբեւէ կհեռանա՞ այս երկրից: «Չեմ սիրում, բայց երբեք չեմ գնա», – հակադարձեց նա:
Aravot.am-ը խնդրեց բացել փակագծերը եւ ի՞նչ է իր համար «Սովորական երկիր» ասածը: «Անկեղծ եմ ասում՝ երբեք ձեր տված երկրորդ հարցին պատասխանել չեմ կարողացել: Գուցե՝ սովորական այն իմաստով, որ ամեն մի երկիր էլ սովորական է ու ոչ մեկը մյուսից լավը չի: Ես նեղվում եմ, երբ ասում են սա երկիր չի: Նեղվում եմ, որ դրանից հետո ասում են՝ մենք հազարամյակների մշակույթ ունենք: Մենք ոչ մեկից ոչ լավն ենք, ոչ վատը: Սովորական երկիր ենք մեր խնդիրներով՝ ինչպես բոլոր երկրները: Ինչ վերաբերում է շնորհանդեսի ժամանակ ինձ ուղղված հարցին, ինչ կատարվում է երկրում, ոչ մի նորմալ մարդ չի կարող սիրել: Բայց գնալն էլ հարցի լուծում չի: Պետք է այնպես անենք, որ վաղն այս երկիրը սիրենք: Ամեն մարդ իր գործի մեջ, եթե իրեն ճիշտ պահի, շատ կարճ ժամանակում կսկսենք երկիրը սիրել: Հարցը միայն մնալն ու երկրին ծառայելը չի՝ նաեւ երկիրը սիրելն է», – ասաց Էդգարը եւ շարունակեց.
«Կաշառք չպետք է վերցնել, հինգ հազար դրամով ընտրության չպետք է գնալ, փողոցը պետք է թույլատրված տեղերով անցնել, հասարակական տրանսպորտում տեղը զիջել ծերերին: Թեեւ այնքան ռոմանտիկ չեմ, որ վերջին երկուսի պարագայում, կամ ծխախոտը գետնին չգցելով էս երկիրը երկիր կդառնա: Երկիրը անհրաժեշտ է գլոբալ փոխել»:
Որպես գրող Էդգար Կոստանդյանը հայտնի է դարձել «Որբանոց» վեպի հրատարակումից հետո, որը կարճ ժամանակում աղմուկ բարձրացրեց (ոչ միայն դրական առումով: Ա. Հ.) իր կոշտ գրչի պատճառով ու դարձավ բեսթսելեր: Նա արժանացել է մի շարք միջազգային մրցանակների, այդ թվում՝ «Եվրոփեն», «Ինտերրայթ»: Նրա պիեսները բեմադրվել են հայկական եւ արտասահմանյան բեմերում:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Կարդացել ենք: Առանձնապես ինչ-որ նոր բան չկար: