32-ամյա իտալուհի Ֆեդերիկա Պալացցին 9 ամիս առաջ ամուսնու հետ Հռոմից տեղափոխվել է Հայաստան: Ամուսինը Կապանում ստեղծել է պիցցայի արտադրության սեփական գործարանը:
«Ես սովորում եմ հայերեն, որովհետև իմ ամուսնու… ամուսնով… ամուսնի… ամուսինն աշխատում է Հայաստանում»:
«Հայերենը շատ դժվար լեզու է, ոչ մի կերպ չեմ կարողանում իմը դարձնել: Չորս ամիսից եմ սովորում այս լեզուն»: Ուսուցչուհին ուղղում է՝ «ամիս», իսկ Ֆեդերիկան արագ կրկնում է նոր ուղղված նախադասությունը:
«Բացի հայերենից գիտեմ նաև անգլերեն ու ռուսերեն, բայց հայերենի մեջ ինձ դուր է գալիս հանդարտությունը. նյարդայնացնող լեզու չէ»:
Ֆեդերիկայի ուսուցչուհին՝ Պետրոսյան Լորետան, պատմում է, որ Ֆեդերիկայի համար ամենաբարդը «ր» տառն արտասանելն է.
«Միշտ «ր» տառը «ռ» է արտասանում: Դե, պատկերացրեք՝ ինչ է ստացվում, երբ փորձում է ասել «որպես», «որակ» «որ» և այլն: Զվարճալի պատմությունները շատ են, օրինակ, մի օր «թոռնիկ» բառը կարդաց «պոռնիկ»:
Հայերեն սովորելու չորս ամիսների ընթացքում Ֆեդերիկայի հաստափոր տետրը արդեն լցվել էր զանազան վարժություններով, թարգմանություններով ու անծանոթ բառերով:
«Ես չկարողացա հրաժարվել հայերեն սովորելուց, որովհետև մի ամբողջ ամիս միայն այբուբենի վրա ծախսելուց հետո ափսոսացի ջանքերս: Շարունակելու եմ դասերս: Ինձ այս լեզուն պետք է նաև Հայաստանում ապրելու համար: Հետագայում ուզում եմ այստեղ սեփական ռեստորան ունենալ», ժպտում է Ֆեդերիկան ու ուսուցչուհուն ցույց տալիս տնային առաջադրանքը…
Զարինե ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Ես իտալերէն գրել-կարդալ-թարգմանել-երգել սորվեցայ 1 ամիսէն
մինչ հայերէնը չսորվեցայ բայց անսահման հաճոյքով կը սորվեցնեմ 60 և աւելի տարիներէ ի վեր
և չեմ ձանձրանար ,կեանքիս մեծագոյն զբաղանքն է որ հոգեկան երջանկութիւն կու տայ ;