Մինչ քաղաքական ուժերի` ըստ դասավորության կուշտ ու ողջ լինելուն անդրադառնալը, կատարենք մի քանի արձանագրում:
Նկատե՞լ եք` շախմատային տախտակի վրա, այն է` խաղադաշտում այլևս և մեկընդմիշտ չկան Ռոբերտ Քոչարյանը, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, Հովիկ Աբրահամյանը, ՀՀԿ-ական օդիոզները, չմոռանանք նաև ՕԵԿ հոգեդարձումը: Ասել է` քաղաքական դաշտը նորովի է շարվում, քաղաքագիտորեն ձևակերպած` տրանսֆորմացիա է տեղի ունենում, քաղաքական էլիտա է փոխվում, մանավանդ, եթե հաշվի առնենք, որ «ի սկզբանե» էր Կարեն Կարապետյանը, հետո եկավ նաև Արմեն Սարգսյանը: Կարծում ենք` էլի եկողներ կլինեն` պատկերն ի լրումին հասցնելու համար, բայց այս պահին ևս մեկ դիտարկում:
Նկատեցի՞ք` խաղի մոդերատորը, բոլոր դեպքերում, ինչ «նրբագեղությամբ շարեց» վերը նշված բոլորին. շատերին թվում էր, թե այդ իրե՛նք են այդպես «մտածում», երբ իրականում իրենց էին «մտածում». չբերենք օրինակներ, այլ արձանագրենք լոկ վերջին իրողությունը. առ այս պահը չի ասվել, թե ով է լինելու ապագա վարչապետը: Հասարակական-քաղաքական գիտակցությունն ինքնաբերաբար հանգում է այդ «որոշմանը»: Ավելին, բարձրաձայնում-քննարկում է այն բոլոր մակարդակներում` ընդդիմություն, քաղաքացիական սեկտոր և, իհարկե, իշխանական «հարկաբաժիններ»: Ասել է` այն, ինչ պետք է աներ հայտարարության «հեղինակը», անում-մտածում է «համայնքն» իր ողջ բազմազանությամբ` պատրաստելով ապագա վարչապետի մուտքը կառավարություն:
Բոլորը պատրաստ են, բոլորն արդեն գիտեն` ով է լինելու ապագա վարչապետը: Մնում են պաշտոնական արձանագրումն ու բարձրաձայնումը: Ի դեպ, հետաքրքիր է. դա հանրության գիտակցության մանիպուլյացիա՞, թե՞ քաղաքական գրագետ հաշվարկ է: ՈՒմ համար` ինչպես:
Նաև հետաքրքիր է. դա բնատուր վիճա՞կ, թե՞ բարձրագույն մաթեմատիկա-քաղտեխնոլոգիա է, որի համար պետք է լրջագույն թյունինգներ անցած լինել, «քրմական» գիտակցության բարձրակարգման դասընթացների տիրապետել: Չմոռանանք` մարդկությունը միշտ է աշխատել գիտակցական ու ենթագիտակցական «պարունակների տիրապետության» վրա. Հիմալայներն ու Կալյասը քաղաքական գուրուների (և` ոչ միայն) համար դեռ չեն կորցրել իրենց հմայքը: Սա` ի դեպ:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
