Արմեն Սարգսյանը պատվավոր եւ գործադիր պաշտոններ է զբաղեցնում մի շարք կառույցներում.
Էներգետիկ անվտանգության գլոբալ խորհրդի նախագահն է (WEFForum),
Արեւելք-Արեւմուտք ինստիտուտի (EWI) փոխնախագահը,
Եվրոատլանտյան անվտանգության նախաձեռնության հանձնաժողովի համանախագահը (Էներգետիկ անվտանգության նախագահ),
Բրիտանահայկական համակուսակցական խորհրդարանական խմբի հիմնադիր նախագահը, Համաշխարհային առաջնորդության հիմնադրամի (GLF) խորհրդի անդամը,
Հարվարդի համալսարանի Քենեդու կառավարման դպրոցի խորհրդի անդամը,
Չիկագոյի համալսարանի հանրային քաղաքականության ուսումնասիրությունների Հարիսի դպրոցի խորհրդի անդամը,
Ջոն Սմիթ հիմնադրամի հոգաբարձու է,
Միջազգային տնտեսական ալյանսի համաշխարհային առաջնորդության խորհրդի անդամ, պատվավոր ավագ հետազոտող մաթեմատիկական գիտությունների դպրոցում,
Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայի պատվավոր դոկտոր է:
Շարքային ընթերցողի վրա այս բառային հեղեղը կարող է եւ տպավորություն գործել, մանավանդ՝ եթե մարդը չիմանա անգլերեն եւ չիմանա միջազգային կառույցները: Բայց, որքան էլ չիմացողները մեծամասնություն կազմեն, եւ նրանց վրա տպավորություն գործելու PR քայլ լինի նման կենսագրություն տարածելը, իհարկե՝ Հայաստանում ապրում են նաեւ հազարավոր, գուցե՝ տասնյակ հազարավոր մարդիկ, ովքեր եւ հրաշալի անգլերեն գիտեն եւ միջազգային դրվածքներն ու կառույցները, հետեւաբար՝ չէին կարող այդ «պատվավոր պաշտոնների» սնամեջությունը չնկատել: Ընդ որում՝ այնպիսի սնամեջություն, որ դա չտեսնելու տալը եւ լռության մատնելը լրագրության ու ճշմարտության դեմ մեղանչում կլիներ: Երեւի պրն Սարգսյանը համարում է, որ Աստված չի ասել «Մի խեղաթյուրիր»: Գուցեեւ այդպես է, սակայն դրանից խեղաթյուրելը չի դադարում ճշմարտության դեմ մեղանչում լինել:
Լուսինե ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում