Ինչո՞վ էր Մյունխենի անվտանգության համաժողովը կարևոր Հայաստանի համար:
Սերժ Սարգսյանը հանրայնացրեց Ալիևի սպառնալիքները և հիշեցրեց միջազգային լռության վտանգավորությունը, ներկայացրեց ԼՂ հարցում Հայաստանի տեսակետը, հայ-թուրքական հարաբերությունների չկայացման պատճառները: Փաստացի` նա Մյունխենում կրկնեց ՀՀ արտաքին քաղաքականության անցած 10-ամյակի ուղենիշները և արձանագրեց, որ փոփոխություններ չեն լինելու:
Իսկ աշխարհը սրընթաց փոխվում է` հավատարմությունը հին սկզբունքներին կայունության ու անվտանգության երաշխիք չէ: Հայաստանը գերտերությունների շահերի բախման կենտրոնում է ու առաջինն է զգում մրցակցության հետևանքները: Եթե չկա միջազգային նորմերի պաշտպանության գլոբալ երաշխավոր, Բաքուն կարող է սահմաններն ընդարձակել՝ առանց պատժից վախենալու: Երբ միջազգային համակարգերը չեն գործում, Մադրիդյան սկզբունքները դառնում են հին աշխարհակարգի ժամանակավրեպ արտադրանք:
2016-ի ապրիլյան պատերազմից հետո Հայաստանը պարտավոր է ռեալ գնահատել ռիսկերն ու օգտագործել նոր հնարավորությունները: Այն, ինչ ասաց Սերժ Սարգսյանը, գիտեն բոլորը: Այլ հարց է` ընդունում են, թե ոչ: Մյունխենում պետք է բարձրաձայնվեր` Լեռնային Ղարաբաղի բնակչության ֆիզիկական գոյության վտանգվածությունը և կյանքի իրավունքի պաշտպանության խնդիրը, որը փոխում է կոնֆլիկտի կարգավորման սկզբունքները:
Ի վերջո, եթե ԱՄՆ-ը սպառնում է պատժամիջոցներ կիրառել ՌԴ-ից զենք գնելու համար, պետք է առաջարկի հարցի լուծման իր տարբերակը, և դա ևս պետք է բարձրաձայնվի: Հայաստանը գերտերությունների հակասությունների պատանդը չէ և պարտավոր չէ անվտանգությամբ հատուցել: Ու դա ևս` դիվանագիտական փաթեթավորմամբ, պետք է Մյունխենում հնչեր: Մերձավոր Արևելքի գլխապտույտ իրադարձությունները չեն կարող հետևանքներ չունենալ մեր տարածաշրջանի համար: Սիրիայի հնարավոր մասնատման քաղաքականության ալիքը սահմաններ կարող է փոխել, այդ թվում` մեր հարևանների: Պատրա՞ստ ենք մենք մեր սահմանների պաշտպանությանը: Մյունխենը բոլոր հարցերի լուծման հարթակը չէ, հարկավ: Բայց այսօր հարցեր բարձրացնելը նպաստում է վաղվա լուծումներին:
Պետք չէ Հայաստանի առաջին Հանրապետության 100-ամյակի տարում միջազգային հանրությանը ներկայանալ վիճակն արձանագրողի հայեցողական դերով, խաղացող է պետք դառնալ: Փոքր, բայց անկախ ու վճռական, որ քեզ հետ հաշվի նստեն ու քո շահը չոտնահարեն: 100 տարի և ավելի անիմաստ է արդարություն որոնել աշխարհում, աշխարհը գնահատում է ուժը, կամքը, խելքը: Մնացածն ընթացիկ քաղաքականություն է` ընթացիկ արդյունքներով ու հետևանքներով` Մյունխենում ու ամենուր:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում
