Մարտի 1-ի զոհերի հարազատները այլեւս իրենց որդիների սպանության բացահայտման որեւէ հույս չունեն, ապրում են սոցիալական ծանր պայմաններում՝ պետության կողմից անտեսված։
Մարտի 1-ի զոհերից Դավիթ Պետրոսյանը (լուսանկարում) ծնունդով Վանաձորից էր, 2003-ից բնակվել է Երեւանում, մասնագիտությամբ եղել է ոսկերիչ։ Պետրոսյանը սպանվել է 33 տարեկան հասակում, 2008-ի մարտի 1-ին, ժամը 21-ի սահմաններում, Պարոնյան փողոցի թիվ 2 շենքի առաջին մուտքի մոտ։ Նա սպանվել է թիկունքից ստացած հրազենային կրակոցից։ Դավիթ Պետրոսյանին Մաշտոց պողոտայի շուկայի մոտից թիվ 2 կլինիկական հիվանդանոց էր տեղափոխել սպիտակ «Ժիգուլի» մակնիշի ավտոմեքենա, սակայն հետագայում գործի նյութերում ոչ այդ մեքենան հայտնվեց, ոչ էլ վարորդը։ Պետրոսյանի մարմնից հանվել է հրազենի 9 մմ տրամաչափի գնդակ։
Նրա հայրը՝ Ալֆրեդ Պետրոսյանը մահացել է 8 տարի առաջ, այսինքն՝ որդու մահից երկու տարի անց։ Իսկ մայրը՝ Ջեմմա Վարդումյանն ապրում է թոշակի «հույսով», ինչպես ինքն է ասում, դրանով միայն կարողանալով հարստացնել դեղատներին։ Տիկին Ջեմման հաշմանդամության 2-րդ կարգ ունի։ ««Հույս, հավատ, կայֆավատ». աղքատ ժողովրդին միայն դրանով են կերակրում, հույս են տալիս, եկեղեցին էլ ասում է՝ հավատա Աստծուն, իրենք էլ գնում են կայֆավատ լինում»,- այսպես ներկայացրեց երկրում տիրող իրավիճակը Դավիթ Պետրոսյանի մայրը։
– Տիկին Ջեմմա, Մարտի 1-ի գործով նախաքննության ընթացքն ինչպե՞ս եք գնահատում։
– Ոչ մի Մարտի 1 էլ չի եղել, թագավորն ապրած կենա, սուտ է, եթե եղել է՝ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի թագավորության կեսն իմն է։ Մարտի 1-ի գնացքը գնացել է. Լեւոն Զուրաբյանը Մարտի 1-ը դարձրել է բրենդ, տարին մի անգամ ծաղիկը վերցնում, գնում Մյասնիկյանի ոտների տակ Մարտի 1 է նշում, հո Մյասնիկյանի տղուն չէին սպանել, հիմա էլ Տարոն Մարգարյանը սիրուն բան չի արել, բայց պաստառապատել է։ Ինչո՞ւ Լեւոն Տեր- Պետրոսյանը իր մեջ ուժ չգտավ իր կատարած սեւ գործի համար Հանրապետականների հետ կլոր սեղանի շուրջ բանակցելու…։
Ոչ մի նախաքննություն չի եղել, ոչ փաստաբան է զանգում, մի բան ասում, թե գործը որտեղ է, ուր է հասել։ Վերջապես սա պատմության մեջ այն սեւ օրն է, որ չի մոռացվում։ Հիմա ի՞նչ են արել։ Մարտի 1-ի գործը վերջացա՞ծ է, որ Ալեքսանդր Արզումանյանը գնաց Դանիայի դեսպան, կամ էդքան պատգամավոր, որ նստած են, ի՞նչ են անում անձամբ ինձ համար, Մարտի 1-ի համար։ Ինչո՞ւ սփյուոքահայերը չարձագանքեցին Մարտի 1-ի առումով, իրենք հայրենիքը հեռվից սիրեն, ես էլ այստեղ տառապեմ նստած, ինչո՞ւ չարձագանքեցին։
– Տեղյա՞կ եք՝ Մարտի 1-ի գործով մեղադրյալներ կա՞ն, քննչական խմբի ղեկավարն այդ հարցը նախաքննական գաղտնիք է համարում։
– Այդպիսի բան չկա, իմ տղու հեռախոսը հենց նախաքննական մարմնում գողացան, որտեղ պատկերված է կրակող ոստիկանի գլուխը, մինչեւ հիմա մեքենայի վարորդին են ման գալիս։
Տաթեւ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
