Համաշխարհային բանկը հրապարակել է «Ազգային բարեկեցության մակարդակի փոփոխություն 2018» զեկույցը, որում ուսումնասիրել է 141 երկրների բարեկեցության մակարդակը 1995-2014թթ ընկած ժամանակահատվածում՝ հիմնվելով բնական ռեսուրսների (անտառներ և օգտակար հանածոներ) համախառն ցուցանիշը, մարդկային կապիտալը (քաղաքացիների եկամուտները կյանքի ընթացքում), նյութական կապիտալը (շինարարություն, ենթակառուցվածքներ և այլն) և մաքուր արտասահմանյան ակտիվները:
Զեկույցում նշվում է, որ վերջին երկու տասնամյակներին աշխարհում նկատվում է բարեկեցության զգալի աճ, սակայն ավելի քան 2 տասնյակ երկրներում տարբեր եկամուտներ ունեցող խմբերի մոտ մեկ շնչին բաժին ընկնող ցուցանիշը նվազել է կամ գրեթե չի փոխվել: Մասնավորապես, բարեկեցությունն աշխարհում աճել է մոտ 66 տոկոսով: Միաժամանակ, անհավասարության մակարդակը մնացել է բարձր. այսպես, եկամուտների բարձր մակարդակ ունեցող ՏՀԶԿ երկրներում բարեկեցության ցուցանիշը 52 անգամ գերազանցում է նույն ցուցանիշը եկամուտների ցածր մակարդակ ունեցող երկրներում:
Զեկույցից հետևում է, որ մարդկային կապիտալն ամենաէական բաղադրիչն է բարեկեցության մեջ, այն դեպքում երբ եկամուտի ցածր մակարդակ ունեցող երկրներում բնական ռեսուրսները կազմում են այդ ցուցիչի գրեթե կեսը:
Հայաստանի համախառն բարեկեցությունը Համաշխարհային բանկը գնահատել է 52.9 հազ դոլար (բնակչության մեկ շնչի հաշվարկով), ընդ որում, դրանից 15.4-ը բաժին է ընկնում նյութական կապիտալին, 12.7-ը բնական, 27.3-ը՝ մարդկային:
Նշվում է, որ նախկին ԱՊՀ երկրներում, այդ թվում Հայաստանում, նկատվել է բնակչության մեկ շնչի հաշվարկով բարեկեցության աճ, որը պայմանավորված է բնակչության թվի նվազմամբ:
«Մարդկային կապիտալի ձևավորման և աճի հաշվին ամբողջ աշխարհում երկրները կարող են հասնել բարեկեցության ավելի բարձր մակարդակի և ավելի վստահ տնտեսական աճի,- ասել է Համաշխարհային բանկի խմբի նախագահ Չիմ Յոն Քիմը:- Եթե հաշվի չառնենք մարդկային կապիտալի դերը՝ որպես բարեկեցության կարևորագույն բաղադրիչ, ապա չի կարող լինել ազգի կայուն և շարունակական զարգացում»:
Պատրաստեց՝ Վիկտորյա ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆԸ
