«Վարորդի ընկեր» ԻՀԿ համահիմնադիր Դավիթ Պեդանյանը «Փաստ»-ի հետ զրույցում նշեց, որ երթևեկությունը կառավարող սարքավորումները ոչ մի օգուտ չեն տալիս. «Վարորդները գալիս են, արագաչափի մոտ դանդաղեցնում արագությունը, իսկ հետո «ոտքը դնում գազին» ու շարունակում ճանապարհը։ Իսկ տեսախցիկների առումով տուգանվող մեքենաների միջև անհավասարություն կա։ Օտարերկրյա համարներով մեքենաները նոր են սկսել տուգանվել, իսկ մինչ այդ ինչպես ուզում՝ այնպես էլ քշում էին։ Բացի այդ՝ բազմաթիվ պետական համարներով մեքենաներ չեն տուգանվում։ Այսինքն՝ անվտանգության հարցը չի կարգավորվում։ ՃՈ-ն պետք է իր մարդկային ռեսուրսների հաշվին շտկի իրավիճակը, բայց նրանց կողմից դա բարեխղճորեն չի կատարվում։ Բացի այդ՝ վերջին 2 տարիների ընթացքում մեքենաների թիվը եռակի աճել է, ինչը պատահարների թվի ավելացման հարցում չի կարող իր դերը չունենալ»։
Ինչ վերաբերում է հայտարարված բարեփոխումներին ու թերացումներին, նա նշեց, որ որոշակի բարեփոխումներ եղել են. «Օրինակ՝ որոշ փողոցներում լայնացումներ եղան։ Բայց թե՛ Երևանի, թե ՀՀ-ի փողոցները մինչև հիմա չունեն երթևեկության համար անհրաժեշտ բոլոր սարքավորումներն ու նշանները։ Գծանշումները մաշված են, ճանապարհների վիճակն էլ ահավոր է։ Իսկ ՃՈ-ն և ՀՀ տրանսպորտի նախարարությունը կոչերն ականջի կողքով է անցկացնում։ Հիմա իդեալական մի փողոց չեք գտնի։ Երբ մեր խմբում այս կամ այն փողոցի մասին ենք նշում ու բողոքարկում ենք տուգանքները, ասում, որ մարդիկ չեն կողմնորոշվում, քանի որ կողմնորոշիչ նշանները բացակայում են, ՃՈ-ն սկսում է այդ փողոցը կահավորել։ Հետիոտնային անցումի վրաերթները ևս չեն կանխվում։ Լայն փողոցներում չի կարելի հետիոտնային անցում գծել, այնտեղ պետք է վերգետնյա կամ ստորգետնյա անցում լինի։ Բայց երբ վրաերթի հետևանքով մարդ է մահանում, նշվածների փոխարեն արագաչափ են դնում, ինչը հարցի լուծում չէ»։
Աննա ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում
