Նոր տարին ադրբեջանական քարոզչությունն սկսեց «Հորադիզի պատմական հարձակման» տարելիցի շուրջ հրաշապատում հեքիաթների ժանրից հրապարակումներով: Ընդ որում, ամեն ինչ ներկայացվում էր որպես Հեյդար Ալիեւի «ռազմագիտական հանճարի փայլատակում»: Պաշտոնական Բաքուն, սակայն, չանդրադարձավ այդ ժամանակաշրջանի եւս մեկ ռազմագործողության՝ Քելբաջարի ուղղությամբ հարձակմանը, որն Ադրբեջանի համար ավարտվեց խայտառակ պարտությամբ, բանակային երկու կորպուսի գլխովի ջախջախմամբ եւ շուրջ 5000 զինծառայողի կորստով: Այդ եւ ռազմաճակատային այլ անցքերի մասին Ադրբեջանում ընդունված չէ խոսել:
Փոխարենը հակառակորդի ռազմական գերատեսչությունը պաշտոնական հաղորդագրություններ տարածելիս օգտագործում է «իրավիճակը ռազմաճակատում» ձեւակերպումը: Դա արվում է տպավորություն ստեղծելու, որ պատերազմն ավարտված չէ, չի գործում հրադադարի ռեժիմը: Պարզապես ակտիվ մարտական գործողություններ չեն ընթանում, բայց բանակը պետք է դրանց պատրաստ լինի: Հարց է առաջանում՝ պատերազմի քարոզչության մեջ որքանո՞վ է անկեղծ ադրբեջանական կողմը: Այդ երկրում իրո՞ք պատերազմի ծարավի են, եւ բոլոր սպասում են, թե երբ է հնչելու հարձակման հրամանը:
Վահրամ ԱԹԱՆԵՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հրապարակ» օրաթերթի այսօրվա համարում
