Տրանսպորտի ուղեվարձի թանկացման թեման մշտապես տաք են պահում: Մի ժամանակ գծատերերն էին դժգոհում, որ իրենց ծախսերը չեն ծածկում ներդրումները, հիմա էլ երթուղային մեքենաների վարորդներն են պահանջում՝ սեղմված գազը թանկացել է, ուղեվարձն էլ պետք է բարձրանա, գազի լիցքավորման համար ավելի ենք վճարում, իսկ գծի պլանը նույնությամբ պետք է վճարենք: Էս խեղճ վարորդներն ուրիշ էլ ի՞նչ կարող են անել. հո դուրս չե՞ն գա բողոքի ցույցի, թե՝ բա գծատերը 60 հազար դրամ է օրինական աշխատավարձը գրանցել, հո վարորդները չե՞ն կարող պատմել, թե իրականում ինչ ահռելի ծավալների ստվերային շրջանառություն կա այս ոլորտում: Հո չե՞ն կարող «գործ տալ», թե՝ բա օրինական փաստաթղթերով գծի պլանը կրկնակի պակաս է ներկայացվում, քան իրականում վարորդները մուծվում են իրենց գործատու գծատերերին: Իրականում այս ամենը վարորդները պատմում են, բայց ոչ տեսախցիկի առջեւ, պատմում են, երբ զայրացած են լինում, որ, ասենք, մի 4-5 ուղեւորով են երթեւեկում: Պատմում են այն ժամանակ, երբ ուղեւորը պահանջում է երթուղային մեքենայի պոկված նստարանը ամրացնել, դուռն ու պատուհանները վերանորոգել:
Երեւի ամեն 4-րդ երթուղային մեքենան դուրս գրելու բան է, բայց շահագործվում են՝ ուղեւորների ու վարորդների կյանքի ու անվտանգության գնով:
Ուղեվարձը թանկացնելու փոխարեն գուցե ոլորտի ստվերը կրճատեն ու մեքենանե՞րը կարգի բերեն:
Լուսանկարները՝ ՆԵԼԼԻ ԲԱԲԱՅԱՆԻ
«Առավոտ»
18.01.2018
