Հայաստանի հանրությունն արդեն մի քանի օր շարունակ ակտիվորեն քննարկում է հունվարի 8-ի լուսադեմին տեղի ունեցած ողբերգական վթարը, որին զոհ դարձավ ՃՈ երկու երիտասարդ ծառայող: ԲՄՎ մակնիշի ամենագնացը խաչմերուկում հարվածել էր ՃՈ «Տոյոտա»-ին՝ դառնալով ոստիկանների մահվան պատճառ:
Հանրության բուռն քննարկումներն ու արձագանքները թեժացրել էր այն հանգամանքը, որ ԲՄՎ-ի վարորդը եղել էր քրեական հեղինակություն «Ճվճվ Արոյի» որդին, որն ինքն էլ բազմաթիվ անգամներ հայտնվել է աղմկոտ պատմություններում, ձերբակալվել, սակայն, ինչպես ասում են, ջրից չոր է դուրս եկել հայաստանյան հայտնի ավանդույթների և օրենքների տրամաբանությամբ: Կրակի վրա յուղ լցրեց նախօրեին հրապարակված վթարի տեսանյութը, որում երևում է, որ ոստիկանության մեքենան կարմիր լույսի տակ է մուտք գործում խաչմերուկ: Ով է մեղավոր և ում մեղքով է տեղի ունեցել ողբերգությունը՝ կպարզի քննությունը, թեև երկու երիտասարդի կյանքը հետ բերել այլևս հնարավոր չէ:
Այստեղ, սակայն, հարկ է անել կարևոր մի դիտարկում և տարբերակել երկու հանգամանք՝ «Ճվճվ Արոյի» որդու մասնակցությունը և Հայաստանում հերթական ողբերգական ՃՏ պատահարը՝ մահվան ելքով: Այն, որ Հայաստանում կան տարաբնույթ հեղինակություններ, նրանց որդիներ, քրոջ որդիներ, եղբոր որդիներ և այլ հարազատներ, բարեկամներ, քավորներ, սանիկներ ու խնամիներ՝ հայաստանյան իրականության թարախապալարներից մեկն է, որ քայքայում է պետության առողջությունը կամ պարզապես թույլ չի տալիս պետություն դառնալ: Եվ այստեղ արդեն դաժան, ողբերգական խորհրդանշականությունն է, որ այդ, այսպես կոչված, շերտը պարբերաբար և դժբախտաբար նաև շատերի կյանքի գնով հայտնվում է տարբեր աղմկոտ պատմություններում և հասարակության քննարկումներում:
Մյուս կողմից՝ խնդրի այդ կողմն ունի նաև այլ ասպեկտ. Հայաստանում այդ շերտի գոյությունը ապահովվում է ոչ միայն իշխանության համակարգի թողտվությամբ, այդ շերտի հետ փոխադարձ կապվածությամբ և տարատեսակ գործարքների առկայությամբ, որոնց նպատակը ընդհանուր առմամբ համակարգի վերարտադրությունն է, այլ նաև հասարակական որոշակի հենարանի առկայությամբ: Պետք է ընդունել, նայելով ճշմարտության աչքերին, որ Հայաստանի հանրային միջավայրում այդօրինակ շերտերը ոչ միայն միարժեք և աներկբա մերժվող շերտեր չեն, այլև նույնիսկ շոշափելի գերակշռությամբ մերժվողներ չեն:
Մուսա Միքայելյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
