Ցավոք, ամեն ինչ վկայում է, որ շողշողացող ու թանկարժեք սուպերմարկետում գնորդը ենթարկվում է խաբված լինելու վտանգին բնավ ոչ պակաս, քան սովորական շուկայում: Անբարեխիղճ վաճառողների զինանոցը ներառում է ինչպես ավանդական «բազարային» մեթոդներ, այնպես էլ բարձր տեխնոլոգիական խարդախություն:
ԵՎ ԳՆԻ ՄԵՋ ԵՆ ԽԱԲՈՒՄ
Գնի մեջ խաբելու սովորույթը գոյություն ունի, ըստ երեւույթին, այնքան ժամանակ, որքան եւ առեւտուրը: Ճիշտ է, վերջին ժամանակներս դրա կիրառման ոլորտը նեղացել է. խանութներում վաճառողը օգտվում է շտրիխկոդերը կարդացող սկաներ-սարքից:
Հայտնաբերել, որ ձեզ խաբել են հաշվի մեջ, դժվար չէ, երբ գնածդ երկու-երեք բան է: Սակայն սուպերմարկետը հենց դրանով էլ տարբերվում է սովորական խանութից, որ եթե մարդը մտել է այնտեղ, ապա հաճախ շատ գնումներ է անում:
Սուպերմարկետներում հաճախ կիրառվում է խարդախության այնպիսի տեսակ, ինչպիսին «ավելորդ գնումն» է: Ոչ մի շտրիխկոդ չի օգնի, եթե, ասենք, հինգ շիշ գարեջրի փոխարեն հաշվում են յոթը: Դա պատահում է առավելապես այն ժամանակ, երբ սկաներով անցնում է ոչ թե միեւնույն անվանումով գնումներից յուրաքանչյուրը՝ առանձին-առանձին, այլ մեկը՝ այդուհետ բազմապատկումով:
ԵՎ ԹԵՐԱԿՇՌՈՒՄ ԵՆ
Եթե ոմանք կարծում են, թե սուպերմարկետներում չեն թերակշռում, ապա չարաչար սխալվում են: Միակ տարբերությունը մանր խանութից այստեղ այն է, որ խաբում են ոչ այդչափ կոպիտ ու անամոթաբար: Եվ բացահայտել թերակշռումը, բնականաբար, շատ ավելի բարդ է:
Ֆոկուսն այն է, որ արդեն փաթեթավորված ապրանքները գնահատվում են ոչ թե նետտո, այլ բրուտտո քաշով: Դա նշանակում է, որ փաթեթի յուրաքանչյուր գրամի համար գնորդը վճարում է, ասենք, դրա մեջ եղած ձկան գնին համապատասխան: Բացի դրանից, երբեմն փաթեթավորման համար օգտագործում են ավելի հաստ պոլիէթիլեն, քան անհրաժեշտ է։
Կորյուն Դավթյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարդացեք «Հայոց Աշխարհ» օրաթերթի այսօրվա համարում
