Իրերի այս կացության մեջ մտահոգիչ է դառնալու նաեւ մերՙ Հայկական Երուսաղեմի ճակատագիրը, որի շուրջ երեկ արտահայտվեցին ՀՀ արտգործնախարարը, Մայր աթոռը, Երուսաղեմի հայոց պատրիարքը: Մտահոգիչՙ քանի որ.
– Փոխվելու է Հայոց պատրիարքության կարգավիճակը, որը Մուհամադ մարգարեի օրերից մինչեւ Սալահեդդին սուլթանի եւ այնուհետեւ Օսմանյան սուլթանների եւ, ի վերջո, Հորդանանի հաշեմական թագավորության (վերջինս հանդիսանում է Երուսաղեմի Սուրբ տեղյաց պահակ, custodian) ֆերմաններով եւ հրամանագրերով հաստատվել ու վերահաստատվել է իրարահաջորդ դարերի ընթացքում, վայելելով անձեռնմխելի իրավունքներ եւ իրավասություններ:
– Նկատի ունենալով Հին Երուսաղեմի տարածքի 1-5-րդ կազմող Հայկական թաղամասի կարեւորությունը, այնտեղ գործող հոգեւորականության եւ բնակվող հայ ազգաբնակչության առանձնահատուկ պայմանները, Իսրայելի պետական ու Երուսաղեմի քաղաքային իշխանությունները անխուսափելիորեն հետամուտ են լինելու Հայոց պատրիարքության կարգավիճակը զանազան օրենքներով եւ օրենսդրական ակտերով սեղմելու, ոչնչացնելու քաղաքականությանը, Պատրիարքությանը պարտադրելով նորՙ սիոնական կարգուսարք:
– Ու տակավին նկատի ունենալով Հայոց վանքի դիրքը, որը գտնվում է հրեաների սրբություն սրբոց Սիոն լեռան բարձունքին, իսրայելցիները նոր թափ են հաղորդելու կաշառքի, ֆինանսական ու տնտեսական այլեւայլ մեքենայությունների եւ, գլխավորը, ստիպողության տակ հայոց պատրիարքության կալվածներին տիրանալու իրենց քաղաքականությանը:
Ստեղծվելիք այդ պայմանների տակ դիմադրողական ինչպիսի կամք, կազմակերպվածություն եւ ճկունություն պետք է ունենա Երուսաղեմի հայոց պատրիարքությունը, կերեւա հետո: Մինչ այդՙ անհրաժեշտ է քայլերը համակարգել Վատիկանի, Հույն ուղղափառ եկեղեցու եւ, անշո՛ւշտ, Մայր աթոռի, Հայաստանի Հանրապետության ու տարբեր երկրներում գտնվող հայկական ազդեցիկ համայնքների հետՙ թույլ չտալով անսանձ ոտնձգություններ իր պատմական իրավունքների դեմ:
ՀԱԿՈԲ ԱՎԵՏԻՔՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազգ» շաբաթաթերթի այսօրվա համարում
