Արևելյան գործընկերության համաժողովին մնում է 3 օր: Եվ տարօրինակ է 3 օր առաջ իմանալ, որ.
1. ԵՄ առաջարկած ներքաղաքական ու տնտեսական բարեփոխումները վաղ թե ուշ հանգեցնելու են այդ երկրներում գործող իշխանությունների փոփոխությանը:
2.Բրյուսելը ռոմանտիկ պատկերացում ունի, որ շրջապատելով Ռուսաստանը «նոր ժողովրդավարական վարչակարգերով»` Մոսկվային կմղի ցանկալի վերափոխումների:
3. Փաստացի` Կիևի, Թբիլիսիի, Քիշնևի, Մինսկի, Երևանի վարչակարգերը ոտք ու ձեռքով կառչած են Ռուսաստանից:
4.Իսկ Բաքուն կախված է օդում:
5. Եվրահանձնաժողովի փաստաթղթերը պատասխան չեն տալիս հարցին` ինչպե՞ս է ԵՄ-ն մտադիր լուծել իր «արևելյան քաղաքականության» դիլեման:
6.Դիվանագիտական չափանիշներով արդյունք է, եթե ԱԳ հերթական համաժողովն ավարտվի մասնակիցների միջև հորիզոնական կապերի հաստատումով, թեկուզ Հայաստանի ու Վրաստանի միջև:
7. Ռուսաստանը Երևանի գործողություններում չի տեսնում իր դեմ խաղ, Հայաստանն արդեն արել է իր ռազմավարական ընտրությունը` անդամակցելով ԵԱՏՄ-ին: Հիմա շանս է ստեղծվում Վրաստանի հետ ալյանսի հիմքի վրա կամուրջ կառուցել ԵԱՏՄ-ի ու ԵՄ-ի միջև:
Իրականում բոլոր հարցերն էլ ունեն իրենց պատասխանները, բայց այդ պատասխանները տեսնել ու չտեսնելու մեջ է քաղաքականության հմայքն ու թերությունը:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Իրատես» թերթի այսօրվա համարում