Այն ազգը, որ չի կերակրում իր բանակը, վերջնարդյունքում կերակրում է թշնամու բանակը: Նա, ով իր ազգի բանակում չի ուզում ծառայել, վերջնարդյունքում ծառայում է կամ ծառայելու է թշնամու բանակում: Հուսամ` շատ բարդ բան չասացի, սիրելի ուսանողներ: Նրանք, ովքեր այսօր ձեր գլուխն են մտցնում այն հիմարությունները, թե բանակ գնալու դեպքում դուք այլեւս գիտությամբ զբաղվել չեք կարող, պարզ դասալիք ու դավաճան են: Բանակում պարտադիր ծառայությունը որեւէ կերպ չի խոչընդոտում գիտությամբ ձեր զբաղվելուն: Ընդհակառակը:
Պատկերացրեք` բանակ չկա: Ձեզնից քանի՞սն է մանկավարժականն ավարտելուց հետո գյուղերում մանկավարժություն անելու… Այ, այդպես էլ այսօր ցույց անող ուսանողներն են զբաղվելու գիտությամբ: Այսինքն` մի քանիսը զբաղվելու են կամ ցույց են տալու, թե զբաղվում են, իսկ մյուսներին դա պետք է ընդամենը բանակից խուսափելու, նույնն է` գյուղ չգնալու, ուսուցչությամբ չզբաղվելու համար:
Օրենքն ընդունվելուց հետո, կարող եմ գրազ գալ, կտրուկ նվազելու է բուհ ընդունվել ցանկացողների թիվը: Կդիմեն միայն նրանք, ովքեր իսկապես ցանկանում են զբաղվել գիտությամբ կամ տառաճանաչ դարձնել գալիք սերունդներին: Ուրիշ ի՞նչ առաքելություն ունի բուհը:
Մեր ուսանողի գլուխն այսօր լցնում են մի ցնդաբանությամբ, որ եթե որոշել է գիտությունների թեկնածու լրագրող դառնալ, ապա պետք է տարկետում վերցնի, այլապես չի կարող թեզ պաշտպանել: Սա էշություն է: Բանակում չծառայած լրագրողի թեզն ի՞նչ պետք է լինի: Իսկ պատմաբանի՞: Քիմիկո՞ս եք ուզում դառնալ, խնդրեմ, գնացեք բանակ, որ սովորեք հակառակորդի քիմիական զենքից պաշտպանվելու հասարակ կանոնները` նախ: Բժի՞շկ, խնդրեմ, 2 տարով ձրի պրակտիկա են առաջարկում: Կխանգարի՞: Հա՛, Սաքուլիկի գործը մի քիչ դժվար է: Նա որոշել է ինժեներ դառնալ: Բա ի՞նչ անենք: Սաքո ջան, սպասիր մի հատ զանգեմ: Պարոն պաշտպանության նախարար, Սաքուլիկի, ըըը… Սաքոյի համար հարմար գործ չունե՞ք բանակում, պոլիտեխնիկի լավագույն շրջանավարտներից է: Սաքո ջան, պաշտպանության նախարարը հարցնում է` կարո՞ղ ես բլինդաժ կամ դաշտային արտաքնոց նախագծել: Ասում է՝ հա, պարոն նախարար: Ի՞նչ, խրամա՞տ… Հա, ասում է, դա էլ կարող եմ, կամուրջ էլ, զորանոց էլ, պահեստ էլ… Սաքո, ինչո՞ւ ես աչքերդ չռել վրաս, չե՞ս կարող, այ տղա: Բա 5 տարի ի՞նչ են սովորեցրել քեզ: Անցյալ օրն էլ մի ցուցարար ուսանող ասում էր` երազել եմ թումանյանագետ դառնալ, որ հանկարծ տարկետումը հանեն, երազանքս անկատար կմնա: Քոռանամ ես: Դեռ լավ է, որ մեր երկրից կլասիկներին չեն հալածել: Թումանյանի գիրքը հետդ տար, տղա ջան, ինքնապատրաստության ժամերին կկարդաս, հաստատ քեզնից չեն խլի բանակում: Ազնվորեն ասեմ` ես հատկապես չեմ հասկանում մեր ապագա թիթեռ բռնողներին: Ասում են` տարկետումից է կախված մեր հետագա կյանքը: Տղերք, դուք ոչ մի տեղ ավելի մոտ չեք լինի բնությանը, քան բանակում:
Էդիկ ԱՆԴՐԵԱՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
