Վազգեն Սարգսյանը խոսեց և տեղեկացրեց, որ իրեն ուղղված բոլոր հարցերը պետք է ուղղել լրատվական ծառայությանը և այնտեղից էլ ստանալ հարցերի պատասխանները։ Այդ ընթացքում նրա թիկնապահներն այնպես էին հրում լրագրողներին, կարծես նախարարին մարտի դաշտում թշնամու գնդակից էին փորձում պաշտպանել։
Որ ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանն իրոք լավ է աշխատում ու լրագրողների բոլոր հարցերին պատասխանում է բավականին օպերատիվորեն և պատշաճ, նորություն չէ, բայց Վ.Սարգսյանն, ով ամենայն հավանականությամբ «մոռացել» էր, որ բարձրաստիճան պաշտոնյաներն առանց մամուլի քարտուղարի կամ լրատվական ծառայության էլ պետք է կարողանան ազատ շփվել և լիարժեք պատասխանել լրագրողի ցանկացած, այդ թվում՝ ամենատհաճ կամ ոչ կոռեկտ ձևակերպում ունեցող հարցին, փաստ էր։
Ի դեպ, լռելն ու հարցերին չպատասխանելը խոսում է կա՛մ բարձրաստիճան պաշտոնյայի ճկունություն չունենալու, կա՛մ իրավիճակին չտիրապետելու մասին։ Երրորդ «կամ» չկա։ Հակառակ դեպքում հասարակության շրջանում բավականին բարեկիրթ պետական պաշտոնյայի համբավ վայելող նախարարն իրեն այդքան ոչ ադեկվատ չէր պահի և նման արտահայտություն չէր հնչեցնի ԱԺ-ում աշխատող լրագրողների հասցեին։
Արմինե ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Փաստ» թերթի այսօրվա համարում
