Այսօր «Ելակետ» ակումբում «Ելք» խմբակցության պատգամավոր Մանե Թանդիլյանն ասաց, որ իրենց հաճախ հարցնում են՝ ինչո՞ւ եք իշխանության օրինագծին կողմ: Խոսքը Ընտանեկան բռնության կանխարգելման օրինագծի մասին է: Ըստ պատգամավորի, իրենք պարզապես դեմ են ընտանեկան բռնությանը: Մանե Թանդիլյանը նշեց, որ եթե մեկ կնոջ ճակատագիր էլ կարող են այս օրենքով փոխել, դա նշանակում է, որ այս օրենքն անհրաժեշտ է:
Նա նշեց, որ նախագծի բազմաթիվ դրույթներ կարելի է փոխել, բայց օրենքի ընդունումը անհրաժեշտություն է. «Մենք չենք ուզում, որ մեր հասարակությունը բռնության միջավայրում մեծանա»:
Փաստաբան Հայկ Եգանյանի խոսքով. «Ես կողմ եմ նմանատիպ օրենքի ընդունմանը: Վերլուծելով սոցցանցերում եւ մամուլի միջոցներով հակառակ պնդումները, երեք փաստարկ է առանձնանում: Առաջինն այն է, որ մենք ունենք հազար ու մի պրոբլեմ, ԼՂՀ հարց, ասում են՝ էս էր պակասում, էս էլ բերեցիք: Արդյոք հիվանդ ընտանիքում մեծացած երեխան կարո՞ղ է ԼՂ հարցը լուծել, կարո՞ղ է իր սեփական հողում արարելու ցանկություն ունենալ: Ասում են՝ սա հատուկ ներմուծված օրենք է, այլ ուժերի դավադիր տրամադրություններն են: Ես այդ պնդումներին կպատասխանեմ հետեւյալ կերպ՝ կարո՞ղ եք մատնանշել մի օրենք, որը մաքուր հայկական է: Նախկինից սկսած՝ հռոմեա-ասորեական աղբյուրից սկսած՝ մենք միշտ տեղայնացրել ենք օրենքները: Մենք չունենք մաքուր հայկական օրենքներ, որի աղբյուրը հայկական է: Ինչո՞ւ չտեղայնացնել, եթե լավ օրենք է:
Երրորդ փաստարկն այն է, որ սա կերակրատաշտ է ստեղծում գործ տվողների եւ գործ ուտողների համար: Սա ուտոպիա է, առաջարկն այն է, որ դռները փակենք, գնանք տո՞ւն: Սա պետական կառույցների հանդեպ անվստահություն է ընդհանուր առմամբ, բայց չխորանալ օրենքի անհրաժեշտության մեջ՝ սա, մեղմ ասած, անհիմն պնդում է: Ասում են՝ մենք նման խնդիր չունենք, հայ ավանդական ընտանիք ենք քանդում, մտնում ենք ընտանիքներ: Ես նախ չգիտեմ, թե ինչ ասել է հայ ավանդական ընտանիք: Վիճակագրությունը եթե հիմք ընդունենք, որ բռնությունների 17 տոկոսը տեղի է ունենում ընտանիքներում, որ մանկահասակների նկատմամբ սեքսուալ բռնությունների 47 տոկոսը տեղի են ունենում ընտանիքներում եւ դրա ֆոնին ասել, որ հայ ավանդական ընտանիք ենք եւ օրենքի անհրաժեշտությունը չկա, զարմանալի է»:
Ըստ Եգանյանի, սա առողջ հասարակություն ունենալու համար մեկ քայլ առաջ է: Նախագծում նա, այնուամենայնիվ, թերություններ տեսնում է, օրինակ, սուտ մատնության դեպքերի հետ կապված կանոնակարգում չկա:
Փաստաբանների պալատի անդամ Արտաշես Խալաթյանն էլ գտնում է, որ ցանկացած օրենքի ընդունման համար պետք է լինի սոցիալական պահանջարկ: Դա կարող են պարզել սոցհարցումներով, մի շարք այլ գործիքներով. «Բայց այդ գործիքներից գեթ մեկը կիրառվե՞լ է այս օրենքի անհրաժեշտությունը հիմնավորելիս: Արդարադատության նախարարությունը հղում է անում ինչ-ինչ սոցհարցումներին, բայց դրանք ներկայացվում է փակ, գաղտնի՝ հարցումների մասնակցած անձանց անվտանգության նկատառումներով: Չի նշվում այն անձանց շրջանակն անգամ, որոնք մասնակցել են հարցումներին: Արդյունքում բերվում են թվեր, որ իրավաչափ կասկած են առաջացնում դրանց արժանահավատության վերաբերյալ: Նախագծի ընդդիմախոսներն էլ կարող են ասել՝ մենք էլ ենք սոցհարցում արել եւ պարզել ենք, որ նման խնդիր ՀՀ-ում չկա»:
Խալաթյանի համար անհասկանալի է, թե 47 տոկոսը որ աղբյուրից են ցիտում. «Սոցիալական անհրաժեշտության բացակայության մասին է խոսում նաեւ այն հանգամանքը, որ եթե այն վերաբերում է կանխարգելմանը բռնությունների, ընդհանրապես պարզ չէ, թե ինչ կանխարգելման մասին է խոսքը»:
Ուշագրավ է, որ երբ Արտաշես Խալաթյանն ասաց, որ ինքը ներկայացնում է Փաստաբանների պալատի պաշտոնական կարծիքը, Հայկ Եգանյանը հակադարձեց. «Բա ես ո՞վ եմ, փաստաբանների պալատի անդամ եմ, դուք ներկայացնում եք իմ տեսակե՞տը»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
