Ամերիկացի խմբագիր Ալեքս Սթարը, որն աշխատել է «New York Times Magazine»-ում, եղել է «New York Times Book Review»-ի ավագ խմբագիրը, «Boston Globe Ideas» խորագրի հիմնադիր խբագիրը, այսօր հայաստանյան լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ իր աշխատանքային փորձը ներկայացրեց:
Սթարի համոզմամբ` թեեւ տպագիր մամուլի տպաքանակը գնալով նվազում է, սակայն կարծում է, որ տպագիր մամուլն ու ամսագրերը դեռ երկար կյանք կունենան, բայց ավելի քիչ մարդիկ կգնեն դրանք:
Ինչպիսին պետք է լինի ԶԼՄ-ի դիրքորոշումը՝ հանրության վստահությունը ձեռք բերելու համար. Սթարն օրինակ բերեց «Վաշինգտոն Փոստին»: Վերջինիս խմբագիրը 25 տարի հայտարարում էր՝ «Դուք կարող եք լիովին վստահել մեզ, որովհետեւ ես չեմ գնում քվեարկության: Այսինքն՝ եթե քվեարկեմ, ուրեմն՝ կարծիք ունեմ»:
Ամերիկյան լրատվամիջոցներն, ըստ Սթարի, ձգտում էին չեզոք լինել, որպեսզի հանկարծ սեփական կարծիքի նշույլ անգամ չերեւա, կամ մի բանախոսի կարծիքն ավելի ընդգծվի:
Բայց հիմա մի քիչ իրավիճակը փոխվել է: «Նախկինում ամերիկյան լրատվամիջոցներն ավելի զուսպ էին կարծիքներ արահայտելու հարցում, վարանում էին սեփական կարծիքն արտահայտել ի տարբերություն եվրոպական ԶԼՄ-ների: Հիմա փոխվել է, ավելի վերլուծական է դարձել, լրագրողները կարող են իրենց համոզմունքներն արտահայտել»,-ասաց Սթարը:
Արդյոք ճի՞շտ է, որ լրագրողը կարող է նաեւ հանդես գալ որպես քաղաքացիական ակտիվիստ. Այս երեւույթի վերաբերյալ Սթարն ասաց.«Եվ լրագրող եւ քաղաքացիական ակտիվիստ լինելը լրագրողի համար լուրջ մարտահրավեր կարող է առաջացնել: Դուք ոչ միայն ձեր տեսակետը պետք է արտահայտեք, այլեւ փորձեք հասկանալ հակառակ տեսակետը եւ դա էլ ներկայացնեք նյութում»:
Ինչպիսին պետք է լինի լրագրողի վարքագիծը սոցցանցերում` սրա վերաբերյալ էլ Սթարն ասաց, որ առայժմ շատ լավ վարքականոն չկա, բայց շատ դեպքերում, այն բառապաշարով, որ ԱՄՆ նախագահը կարող է հանդես գալ Թվիթերում, լրագրողի համար թույլատրելի չէ:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
Լրատվամիջոցներին դատի տալու ամերիկյան փորձը ներկայացնելիս, Սթարն ասաց, որ ԱՄՆ սահմանադրությամբ լրագրողը լավ պաշտպանված է. «Իրավական հարցեր անընդհատ առաջանում են: Օրինակ՝ կառավարությունից մեկը տեղեկատվության արտահոսք է թողնում, լրագրողին ասում են՝ բացահայտիր աղբյուրդ: Իսկ եթե չի ուզում բացահայտել` 1-2 դեպքում հայտնվել են բանտում: Լրագրողների մեծ մասը աղբյուրի բացահայտելուն շատ լուրջ է վերաբերում»:
Մանրամասն՝ տեսանյութում:
Ալեքս Սթարի խոսքերով՝ «ԱՄՆ նախագահի համար 1-ին թշնամին լրատվամիջոցներն են: Նրա երդմնակալության ժամանակ ավելի քիչ մարդ կար, իսկ Օբամայի ժամանակ՝ մոտ 1 միլիոն: Բայց նախագահ Թարմփն ասաց՝ կապ չունի, թե պատկերն ինչ է ցույց տալիս, իրականում իմ երդմնակալության ժամանակ ավելի շատ մարդ կար»:
Սթարը զուգահեռներ տարավ ՌԴ նախագահի եւ ԱՄՆ նախագահի վարած քաղաքականության միջեւ, նշելով, որ Թրամփը չի թաքցնում իր համակրանքը ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հանդեպ.«Թրամփը «Վաշինգտոն Փոստին» չի սիրում: Եվ երբ «Ամազոնը» գնեց այս լրատվամիջոցը, Թրամփը որպեսզի պատժի, հայտարարեց, որ ուզում է օրենք փոխի, որով «Ամազոնն» ավելի շատ կհարկվի»: Սա շատ նման է Ռուսաստանի քաղաքականությանը: Թրամփն ասում է, բայց դժվար թե դա նրան կհաջողվի»:
Ըստ Սթարի, ԱՄՆ-ում էլ լրագրողները երկրի նախագահից պարգեւներ են ստանում.«Եթե ես 40 տարվա լրագրող եմ եւ ավարտում եմ իմ կարիերան, եւ համակրում եմ այդ նախագային, ապա կընդունեմ նրա պարգեւատրումը: Օբաման սիրում էր գրականություն, եւ հաճախ գրողներին Սպիտակ տուն էր հրավիրում ու մրցանակներ էր տալիս»:
Նելլի ԲԱԲԱՅԱՆ
ի՜նչ վերնագիր ես դրել է… 😀 😀
Իսկ երբ եք վերնագրելու “Օբամայի ու Ստալինի նմանությունը”