Քաղաքագետ Էդգար Վարդանյանն այսօր հանրային քաղաքականության ինստիտուտում «Կրթական օջախները եւ քաղաքացիական դիմադրության ձեւավորումը» թեմայով սեմինար անցկացրեց:
Ըստ նրա՝ աշխարհի տարբեր անկյուններում հանրությունների որոշակի հատվածներ, ժամանակ առ ժամանակ, ձեռնոց են նետում ավտորիտար վարչախմբերին։ Նորագույն պատմությունը հարուստ է հանուն դեմոկրատական փոփոխությունների համար մղվող ոչ բռնի պայքարի օրինակներով։ Նման դիմադրության ձևավորման գործում մեծ դեր են ունենում տարբեր տեսակի ֆորմալ և ոչ ֆորմալ կրթական տարածքները. «Միջազգային փորձը ցույց է տալիս, որ հաճախ, պրոդեմոկրատական քաղաքացիական շարժումների գաղափարական հիմքը, նրանց ռազմավարությունը և մարտավարությունը մեծապես մշակվում են այդպիսի տարածքներում։ Բացի այդ, շատ հաճախ, հենց կրթական օջախներում են կոփվում դիմադրության շարժումների առաջատար ակտիվիստները»։
Սեմինարի ժամանակ պարոն Վարդանյանը նաեւ ներկայացրեց համաշխարհային նորագույն պատմությունից հայտնի հակաավտորիտար ոչ բռնի քաղաքացիական շարժումների ձևավորման գործում ֆորմալ և ոչ ֆորմալ կրթության դերի մասին պատմող օրինակներ՝ հիմնականում Արևելյան Եվրոպայի հակակոմունիստական քաղաքացիական շարժումներից օրինակներ. «Դժվար է նման վերլուծություն անել՝ հստակ պատճառահետեւանքային կապ կա՞ կրթական օջախների ու քաղաքացիական դիմադրության ձեւավորման գործում: Ժամանակակից ժողովրդավարեցման գործընթացները ուսումնասիրող գիտնականները գալիս են այն եզրահանգման, որ գիտությունն ի զորու չէ այդ առումով ցույց տալ հստակ պատճառահետեւանքային կապերը, թե կոնկրետ որ անհրաժեշտ ու բավարար գործոններն են նպաստում հաջող ժողովրդավարեցմանը կամ հակառակը, թե որ դեպքում հնարավոր չէ ժողովրդավարեցում»։
Քաղաքագետն անդրադարձավ նաեւ քաղաքացիական դիմադրության հայաստանյան փորձին՝ խոսելով, թե հանրությունում ինչ ընկալումներ կան քաղաքացիական դիմադրության վերաբերյալ եւ ինչ չլուծված հարցեր ու բացթողումներ ունի քաղաքացիական դիմադրությունը Հայաստանում:
Արփինե ՍԻՄՈՆՅԱՆ
