Որքան Նախիջեւանում այսօր այլազգ կառավարիչները անմարդկային կանոնակարգ են փորձում հաստատել ներկա նախիջեւանաբնակների վրա, իսկ արտագաղթն ու ծանրագույն սոցիալական պայմաններն այդ քաղաքականության հետեւանքով ավելի են սրվում, այնքան ավելի լայն սփռում է գտնում նախիջեւանահայոց բարքն ու կենցաղր։ Արարատյան դաշտավայրի երբեմնի անմշակ ու քարքարոտ մի անկյուն Արարատի մարզի Նոր Խարբերդի տարածքում այսօր հայաստանասփյուռ նախիջեւանահայերի մի յուրատեսակ հավաքատեղի է դարձել։ Նախիջեւանցիների միահամուռ ջանքերով այստեղ կառուցված մատուռը՝ շրջապատված այնտեղից բերված խաչքարերով, տասնամյակներ ի վեր դարձել է նախիջեւանցիների սրբատեղին։ Ամեն տարվա հոկտեմբերի երկրորդ կիրակին այստեղ են հավաքվում ոչ միայն Նախիջեւանից եկածները, այլեւ երիտասարդ նախիջեւանցիների մի ստվար բանակ, ովքեր եւս ավանդույթ են դարձրել այդ օրը իրար տեսնելը, տարեցների վառ հիշողություններով կիսվելը ու այդպիսով հայրենասիրությունը սերունդներին փոխանցելը։
Տարին տարվա վրա առավել մարդաշատ հավաքատեղին օրերս համախմբել էր Նախիջեւանից ներգաղթած վերջին սերունդներից մի խմբի. 66-ամյա երբեմնի համադասարանցիներն այստեղ էին հավաքվել Նախիջեւանի Շահբուզի շրջանի Գյոմուր գյուղի դպրոցն ավարտելու հիսնամյակի առիթով։ Կարեւոր չէ՝ ով որտեղ ու ինչ պաշտոնյա է։ Կարեւորն այն է, ինչ կոչվում է հայրենասիրություն…
«Առավոտ»
30.09.2017
