Սեպտեմբերի 21-ն անկասկած հայկական տոնացույցի ամենանվիրական օրերից մեկն է, եթե ոչ ամենանվիրականը: Եվ մենք, թերևս, հարկ էլ չենք համարում 26 տարի այս երկրում ապրող հանրությանը բացատրել, թե ինչ է անկախությունը: Անկախության արժեքը, գինը պետք է իմանա առաջին հերթին ոչ թե հանրությունը, այլ, այսպես ասած, «էլիտան», որ տնօրինում է կառավարման լծակները, որ առաջնորդում է պետությունն այս կամ այն ուղղությամբ:
Հանրությունն իր քայլն արել է՝ հանրությունը 26 տարի առաջ անկախությանն ասել է այո, իսկ ովքեր համարում են, որ այդ այո-ն եղել է ընդամենը այնքան էլ չգիտակցված իներցիա, ռոմանտիզմ և այլն, իրենց այդ կարծիքի, այսպես ասած, պատասխանը ստացել են ապրիլյան պատերազմին, երբ հանրությունը գրեթե նույն միահամուռությամբ և հաստատակամությամբ անկախության առաջին այո-ից քառորդ դար անց մեկ մարդու պես վերստին ասաց այդ այո-ն՝ հայկական զինված ուժերին ցուցաբերված անմնացորդ, ակնթարթային, գրեթե համապետական աջակցությամբ:
Իրականում ապրիլյան պատերազմը Հայաստանի անկախության հանրաքվեի վերհաստատումն էր՝ ցավալիորեն ծանր կորուստներով: Միաժամանակ այդ պատերազմը ցույց տվեց, որ անկախության իրական գինը, արժեքը, նշանակությունը գիտակցում է հասարակությունը, շարքային քաղաքացին, զինվորը, սպան, և եթե կա անկախության նշանակության ու արժեքի գիտակցման խնդիր, ապա այդ խնդիրը էլի ու էլի «էլիտայում» է:
Մուսա ՄԻՔԱՅԵԼՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ժամանակ» օրաթերթի այսօրվա համարում
