Կառավարությունը (ներկա եւ նախկին) միշտ առավել մեծ հաճույքով խոսում է այն ոլորտների մասին, որոնց գծով ցուցանիշները լավն են։ Ուշադրություն դարձրեք, թե ամենաշատն ինչի վրա է շեշտը դրվում նույն կառավարության մեկ տարվա գործունեության հաշվետվության մեջ՝ արտաքին առևտուր, արտահանում, արդյունաբերություն, ՏՏ ոլորտ և այլն։
Իսկ, օրինակ, շինարարության մասին խոսվում է հպանցիկ, մի տեսակ չուզելով, ընդամենն այլ ցուցանիշների շարքում հպանցիկ նշելով այս ոլորտի դինամիկան։
Ինչո՞ւ։ Որովհետև այն բացասական է։
Այսպես, ՀՀ Ազգային վիճակագրական ծառայության տվյալներով 2017 թվականի հունվար-հուլիսին Հայաստանում իրականացվել է 143.9 մլրդ դրամի շինարարություն։ Նախորդ տարվա հունվար- հուլիսի համեմատ՝ շինարարության ծավալը կրճատվել է 8.7%-ով։
Ո՞վ կցանկանա խոսել այս «անաջողակ» ոլորտի մասին, որը 2009 թվականի ճգնաժամից ի վեր չի կարողանում մեջքն ուղղել։ Սակայն նույն շինարարությունն էր, որ մինչև 2009 թվականն ապահովում էր Հայաստանի երկնիշ տնտեսական աճը։ Անուշադրությունն այս ոլորտի հանդեպ մի տեսակ անարդար է, այդ իսկ պատճառով մենք որոշեցինք անդրադառնալ շինարարությանը՝ հասկանալու համար, թե ինչ է կատարվում այստեղ։
Նախ՝ սկսենք նրանից, թե ով որքան է կառուցում։ Հունվար-հուլիսին ամենամեծ ծավալի շինարարություն իրականացրել են կազմակերպությունները՝ 66.6 մլրդ դրամ կամ ընդհանուրի 46.3%-ը։ Այդ թվում, 11.1 մլրդ դրամի շինարարություն իրականացվել է օտարերկրյա ներդրողների կողմից։ Նշենք, ի դեպ, որ օտարերկրյա ներդրողների կողմից իրականացված շինարարության ծավալը 3.3 անգամ աճել է։
Բնակչության միջոցներով այս տարվա հունվար-հուլիսին կատարվել է 38.6 մլրդ դրամի շինարարություն (ընդհանուրի 26.9%-ը), պետական բյուջեի միջոցների հաշվին՝ 12.5 մլրդ, համայնքների հաշվին՝ 2.6 մլրդ։
Բաբկեն ԹՈՒՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
