Հայաստանում աճում է այն մարդկանց թիվը, որոնք թեև գիտակցում են, որ բժշկական օգնության անհրաժեշտություն ունեն, սակայն ֆինանսական խնդիրներից ելնելով` չեն դիմում բժշկի:
«Մեդիա կենտրոնում» հրավիրված քննարկմանը առողջապահության նախարարության աշխատակազմի բժշկական օգնության քաղաքականության վարչության պետի պաշտոնակատար Դավիթ Մելիք-Նուբարյանը նշեց, որ խնդրի լուծման հանար մի շարք միջոցառումներ են ձեռնարկվում. «Նախաձեռնել ենք կառավարության որոշման փոփոխություն: Հանգել ենք այն եզրակացության, որ քաղաքացիների ճնշող մեծամասնությունը պետք է ապահովագրված լինեն»:
Պարոն Մելիք-Նուբարյանը հավաստիացրեց, որ մանրամասն ուսումնասիրել են միջազգային փորձը. «Ավելի շատ հակված ենք համակարգի հետզհետե ներդրմանը, բայց ֆիքսված տարիների ընթացքում: Հարավային Կորեայում ամբողջությամբ ներդրումը տևել է քսան տարի, բայց սկսել են մեզ նման: Սկզբում պետական հիմնարկների, հետո խոշոր հիմնարկների աշխատողների ապահովագրություն, հետո հասել են ինքնուրույն զբաղված մարդկանց ապահովագրությանը: Պարտադիր բառը ասոցացվում է պարտադիր կենսաթոշակային համակարգի և պատժի հետ: Եթե պարտադիր կենսաթոշակայինի պարագայում արդյունքը տեսնելու ենք հետագայում, ապա առողջության ապահովագրության դեպքում արդյունքը կարող ենք տեսնել յուրաքանչյուր օր, ժամ, վայրկյան, տարի: Արդեն 100.000 պետական ծառայողների ենք ապահովագրել: Հաջորդ տարի ևս 612 հազար սոցիալապես անապահով խավի նախատեսում ենք ապահովագրել: Այս փուլում լինելու են լուրջ ծավալով հիվանդանոցային ծառայություններ»:
Ըստ պարոն Մելիք-Նուբարյանի` այս պահին բժշկական ապահովագրություն ունի ՀՀ բնակչության մեկ տոկոսը. «Երբ ամբողջությամբ համակարգը գործի, պետպատվերն իր ակտուալությունը կկորցնի: Այդ դեպքում անձը պետք է ընտրի վեց ապահովագրական ընկերություններից մեկի հարմար ապահովագրական փաթեթը և ապահովագրվի: Հավատացեք` միջին աշխատավարձ ստացող քաղաքացու համար դա տարեկան կտրվածքով ընդունելի գումար է»:
«Մարդկային զարգացման միջազգային կենտրոնի» փորձագետ Աշոտ Խուրշուդյանը ապահովագրության պարտադիր համակարգը ռիսկային համարեց. «Մենք դեռ պատրաստ չենք դրան: Ովքեր կամավոր ընդգրկվել են արդեն, նրանք պատրաստ են դրան, իսկ մյուսներին դեռ պետք է հասկացնել, թե ինչ է այս համակարգը, որպեսզի փոխեն իրենց վարքագիծը»:
Պարոն Խուրշուդյանի փոխանցմամբ` բնակչության մոտ 36 տոկոսը, թեև ունի բժշկական օգնության անհրաժեշտություն, չի դիմում բժշկի, որոշները դիմում են ինքնաբուժության:
Աշոտ Խուրշուդյանի համոզմամբ` բժշկական ապահովագրական համակարգի ներդրման երկու տարբերակ կա` կամ ճիշտ պետք է պլանավորել, հստակ գնալ, կամ ներդնել, տեսնել` ինչ է լինում:
Պարոն Խուրշուդյանը նաև փաստեց, որ համակարգի ներդրման պատճառով անպայման տուժողներ լինելու են հանուն ընդհանուր շահի. տուժելու են հատկապես այն առողջապահական կազմակերպությունները, որոնք չեն կարողանում որակ ապահովել:
Տաթև ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Լուսանկարը` «Մեդիա կենտրոն»-ի
