Երեկ մահապարտների օրն էր, 25 տարի առաջ՝ 1992-ի օգոստոսի 15-ին մահապարտների 500 հոգանոց զորախումբը Եռաբլուրում երդվեց ու մեկնեց ռազմաճակատ:
Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանը նրանց ասել էր՝ ապրել-մեռնելու հավանականությունը 50-50 է:
«Արծիվ մահապարտների միություն» ՀԿ նախագահ, գեներալ Աստվածատուր Պետրոսյանն Aravot.am-ի հետ զրույցում վստահեցրեց, որ ե՛ւ այն ժամանակ, ե՛ւ քառօրյա պատերազմում իրենք նույն ոգով հավաքվել են ու կանգնել զինվորի՝ իրենց զավակների ու թոռների կողքին. «Մահապարտները 200 հոգի են, 500 չոլախ ու կյառ, ոտից ու գլխից ինվալիդ մարդիկ եկան կանգնեցին եւ առաջին հարվածն իրենց վրա վերցրեցին: Ապրիլյան պատերազմին՝ ամսի 2-ին գնացին եւ ի տարբերություն մյուսների՝ մինչեւ հունիսի 15-ը եղան առաջավոր դիրքերում: Շատերը ընդամենը 15 օր գնացին ու եկան հերոսներ ներկայացան: Բայց մենք գնացինք, կանգնեցինք ոչ թե մենակ զենքով, սովորեցրինք ոչ թե մենակ խրամատ փորել, այլ ոգի ու ուժ տվեցինք՝ միասնականության ոգին: Այդ ժամանակ համախմբման կոչ արեցինք, ուժ ու կորով տվեցինք, որ տղաները հետ վերադառնան: Նրանց աչքերին արցունքը դեռ չէր մարել, էդ կաթիլները դեռ կային: Իրենք կորցրել էին, ամենադժվարը վերականգնելն է ուժերի: Յուրաքանչյուր մեկը, որ մտնում է կռվի մեջ, ուժերը վերականգնելու համար ժամանակ է պետք: Մեկ անգամ կարող է 10 ժամից ավելի չկռվեն, բայց այս տղաներին մենք փոխարինեցինք, վերադարձրեցինք իրենց ակունքները: Այստեղ գտնվող մահապարտները, ամեն մեկը՝ անուն առ անուն 375-ից 200-ը՝ մեկը՝ Մարտունիում, մյուսը՝ Մատաղիսում, Մարտակերտում, Ջաբրայիլում, ամեն մեկը կազմում էր երկրապահի կռվող տղաների կորիզը եւ իրենց փորձով, իրենց դիպուկունությամբ, իրենց խելքով ու մտքով օրինակ ծառայեցին, նորից իրենք իրար ճանաչեցին: Այսօր էլ նրանք առանց իրար չեն կարող շնչել՝ միասին կռվել են»:
Հռիփսիմե ՋԵԲԵՋՅԱՆ
