«Կծիծաղեք թերևս, բայց պետք է ասեմ` երազում ձայն լսեցի, այս Սուրբ Ավետարանն ինձ ըսավ. «Երթամ ննջեմ զիմ Հայաստան, երթամ ննջեմ զիմ Երևան». Տիկին Հռիփսիմե Դադայան-Բարնակյանը Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանին նվիրաբերեց 15-րդ դարի՝ Երուսաղեմում ընդօրինակված Ավետարանը։
«Մատենադարանում հանգրվանած ու պահպանվող յուրաքանչյուր արժեքավոր ձեռագիր ունի իր պատմությունը, իր անցած ճանապարհը, որն արտացոլում է մեր ազգի պատմությունը»,- ասում է ձեռագրատան գլխավոր ֆոնդապահ Գևորգ Տեր-Ղազարյանը։
Ավետարանը 1918-ին Խարբերդի նահանգից Երևան գաղթած Եղսայի մայրիկին պահպանության է հանձնում հիվանդ մի գաղթական, որն ավաղ չի ապաքինվում, և ձեռագիրը մնում է Դադայանների ընտանիքում, որոնք երևանից տեղափոխվում են Ֆրանսիա, այնուհետև Ամերիկա։ Մեկ դար այս սուրբ մասունքը պահել-փայփայել են Դադայան ընտանիքի սերունդները, և այժմ Եղսայի մայրիկի թոռները՝ Հրայրը և Հռիփսիմեն, որոշում են կայացրել նվիրաբերել Մատենադարանին։ Իսկ թե ինչու հենց Մատենադարանին, տիկին Հռիփսիմեի խոսքով, հետաքրքրվել է աշխարհի տարբեր թանգարաններով ու հասկացել, որ ամենաապահովը ՀՀ Մատենադարանն է, որ այստեղի մասնագետները գուրգուրանքով կպահպանեն այն։
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
