Երևանում ընդհանուր առմամբ բազմաբնակարան շենքերի 1քմ-ի միջին գինը նվազել է 13.4 հազար դրամով կամ 4.9%-ով։ Կրկին շեշտենք՝ գնանկումը տեղի է ունեցել մարտ, ապրիլ, մայիս ամիսների ընթացքում։
Ի՞նչ պատահեց երևանյան բնակարաններին, որ գները հանկարծ արթնացան և սկսեցին տատանվել։ Այդ ի՞նչը ստիպեց, որ նախորդ տարի ապրիլյան պատերազմին, հուլիսյան դեպքերին ու կառավարության փոփոխությանը կայուն արձագանքած երևանյան անշարժ գույքի շուկան հանկարծ ցնցվեց։
Նշենք, որ դոլար-դրամ փոխարժեքի զգալի տատանում չի եղել, որը կարող էր ազդել բնակարանների գների վրա (քանի որ անշարժ գույքի առքուվաճառքների ժամանակ դոլարային մտածելակերպը դեռ արմատավորված է)։
Պահանջարկի կտրուկ ու հանկարծակի նվազում նույնպես չի եղել։ Հակառակը՝ մայրաքաղաքում անշարժ գույքի օտարման գործարքների քանակն այս տարվա առաջին ամիսներին անգամ մի փոքր աճել է՝ նախորդ տարվա համեմատ։ Ավելացնենք նաև, որ Կենտրոնական բանկի կողմից վերաֆինանսավորման տոկոսադրույքի նվազեցման և բանկերի կողմից անցած տարվա վերջին կապիտալի համալրման արդյունքում հիպոթեքային վարկերը դարձել են առավել մատչելի։
Եվ ամենակարևոր հակասությունը։ Ինչպես գիտեք, այս տարվա առաջին ամիսներին Հայաստանի տնտեսական աճը կանխատեսվածից բարձր է եղել՝ 6%-ի սահմաններում։ Իսկ տնտեսության աշխուժացման ու եկամուտների աճի պայմաններում անշարժ գույքի գները սովորաբար աճում են։ Կամ, վատագույն դեպքում, չեն նվազում։
Մեզ մոտ, ինչպես տեսնում եք, հակառակն է։ 2016 թվականի երկրորդ կեսում, երբ տնտեսությունը ռեցեսիոն փուլում էր, անշարժ գույքի գների նվազում տեղի չունեցավ։ Իսկ տնտեսության աշխուժացման փուլում դրանք սկսեցին նվազել։
Այնպես որ, տրամաբանությունը երկու բացատրություն է հուշում։ Կա՛մ Հայաստանում տնտեսությունը չի աճում, և ԱՎԾ-ն տնտեսական աճի թվեր է կրակում։ Կա՛մ էլ տնտեսությունն աճում է, սակայն Անշարժ գույքի կադաստրն օդից վերցված թվեր է հրամցնում։
Բաբկեն ԹՈՒՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
