Վերջին 10 տարում Սուրբ Էջմիածինը երեք տասնյակից ավելի դատական գործեր է հարուցել Հայաստանի դատարաններում։ Օրինակ՝ 2009 թվականին Մայր Աթոռը դատի էր տվել «Մեր տուն» սոցիալական ՀԿ-ին։ Մեր կաթողիկոսարանը Հյուսիսային Ամերիկայի արեւմտյան թեմից 100 հազար ԱՄՆ դոլար գումար էր ստացել՝ այս ՀԿ-ի համար կալվածք գնելու համար։ Իսկ ՀԿ-ն, ըստ հայցի, իր անունով էր ձեւակերպել կալվածքը։ Մայր Աթոռն էլ դատի էր տվել ու իր սեփականության իրավունքն այս կալվածքի հանդեպ ճանաչել տվել։
Այս պահին էլ մի քանի քաղաքացիական վեճեր ընթացքի մեջ են։ Օրինակ, Թթուջուր համայնքի նախկին բնակիչներից մեկը՝ Վոլոդյա Բորյանը, եկեղեցի է կառուցում գյուղում եւ Մայր Աթոռի հովանավորությամբ փորձում է տիրանալ մյուս բնակիչների հողատարածքներին։
Հողի սեփականատերերից մեկը հայտնեց, որ Վովա Բորյանը բարերար է, Ռուսաստանում եղբայրներ ունի, ուզում է գյուղի սկզբնամասում եկեղեցի կառուցել, որի համար ստացել է Մայր Աթոռի «դաբրոն»։ Բայց բարձունքը մի քանի տեր ունի, եւ հիմա Մայր Աթոռը հայցով դիմել է դատարան՝ ընդդեմ թթուջուրցիների, համայնքապետարանի, նոտարական գրասենյակի, որպեսզի այդ տարածքները խլի տերերից:
Արդյո՞ք հակասություն չեք տեսնում այդքան հայցերով դատարաններ դիմելու ու «Մի դատիր» պատվիրանի միջեւ, ի վերջո, ձեր հոտին տեր կանգնելու փոխարեն դատարաններով եք քարշ տալիս։ Հարցին կաթողիկոսի մամլո դիվանի պատասխանատու տեր Վահրամ Մելիքյանը հարցով պատասխանեց. «Իսկ դուք գտնում եք, որ ճի՞շտ է Մայր Աթոռ Սուրբ Եկեղեցու գույքը հափշտակություններով յուրացնելը կամ խաբեությամբ դրան տիրանալը, եւ եկեղեցին չպե՞տք է պաշտպանի իր ունեցվածքը, որն ազգին է ծառայում, թալանից։ Բոլոր այդ գործերում պարագաները հիմնականում այդպիսին են՝ երկար բանակցելուց հետո»:
Սյուզան ՍԻՄՈՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
