2016թ. ապրիլին Ադրբեջանի սանձազերծած ռազմական գործողությունների ժամանակ հրետակոծված Թալիշ գյուղը մնաց առանց բնակիչների: Նրանց մի մասը՝ մոտ 20 ընտանիք, այժմ ապրում է Ալաշան առողջարանային գյուղում: Ճիշտ է, մեկ հարկանի շինության մեջ մի քանի ընտանիք է տեղավորվել, պայմաններն այնքան էլ հարմար չեն, բայց թալիշեցիների հետ զրուցելիս ակնհայտ է՝ սպասում են հայրենի գյուղ վերադարձին, թեեւ դժվարանում են ընտանիքի կարիքներն առաջվա պես հոգալ:
Մեկը փոքրիկ հողակտոր է մշակում, ընտանի կենդանիներ պահում, մյուսը՝ մեքենան նորոգում: Կանանց մի մասն ուսուցչուհի է: Նրանց աշխատանքային օրը սկսվում եւ ավարտվում է առողջարանի շենքերից մեկում, որը դպրոց են դարձրել: 62-ամյա Ժասմեն տատի տուն հասա, երբ փայտ էր կոտրում: Դժվարությամբ կռանում էր, կոշտացած ձեռքերով բռնում կացինը եւ հերթական հարվածից հետո հոգոց հանում…
Տատիկը պատմեց, որ ապրիլի երկուսի գիշերը սկզբում պայթյունի մի քանի ձայն է լսել. «Մենակ էի տանը՝ մեկուսի տեղ էր իմ տունը: Շտապեցի գյուղապետարան: Ինձանից մոտ հիսուն մետր այն կողմ խփեցին (նկատի ունի՝ հրետակոծեցին.-խմբ.), չոքեցի գետնին…վախից ականջներս փակվել էին…»:
Այդ օրից Ժասմեն տատի ոտքերն ամեն օր այտուցվում են, բուժվելու հնարավորություն չունի: Անկեղծանում է՝ տանջվում է, տան գործերն անում, շարժվում, որ հիվանդությունն իրեն չհաղթի:
Ժասմեն Մեժլումյանը դստեր եւ չորս թոռնուհիների հետ է բնակվում: Ալաշանի հողն ու ջուրն արդեն հարազատ են նրանց համար… «Ապրենք լի՝ յոլլա ենք գնում»,-ասում է նա:
Մանրամասն՝ տեսանյութում
Լուիզա ՍՈՒՔԻԱՍՅԱՆ
