Աշտարակի մասին հայկական աղբյուրներում առաջին հիշատակությունները վերաբերում են 9-րդ դարին: Այն հարուստ է պատմամշակութային կոթողներով, որոնց թվում են 5-րդ դարում կառուցված Ծիրանավոր եկեղեցին, 7-րդ դարում կառուցված սուրբ Աստվածածինը կամ Կարմրավորը, 13-րդ դարում կառուցված սուրբ Մարիանե եկեղեցին եւ այլն:
Ինքնատիպ շինություններից է նաեւ 17-րդ դարի եռակամար կամուրջը, որի հարեւանությամբ գտնվող ցուցանակները «լռում» են այդ մասին` փոխարենը զբոսաշրջիկներին «ավետելով» շրջակա տարածքների վճարովի հանգստի գոտի լինելու ու հարակից ռեստորանների մասին, որտեղից մշտապես հնչում են Սասուն, Վան, Մուշ ու Արդահան մտնելու վերաբերյալ հայրենասիրական երգեր:
Ցավոք, կենցաղային աղբով «զարդարված» կամրջի քարերը պոկված են ու տեղահան արված, եւ մեղավորը բնավ քոչվոր ցեղերը չեն: Ի դեպ, կամրջի տակ գտնվող Արագածոտնի ամենամեծ` Մուխսոնց ջրաղացը եւս գտնվում է սեփականաշնորհված վճարովի հանգստյան գոտու տարածքում:
Կարդացեք նաև
Լուսանկարը` ԳՈՀԱՐ ՀԱԿՈԲՅԱՆԻ
«Առավոտ»
06.05.2017
