Հայաստանի կոմունիստները Մայիսի 1-ի առավոտն սկսում են փոխադարձ շնորհավորանքներով։
Խորհրդային Հայաստանում ամենամասսայական տոնակատարությունն արդեն հետևում է, բայց դա կոմունիստների համար չուրախանալու պատճառ չէ ։
Տիկին Լիգիան ասում է. «Երգենք,պարենք, ի՞նչ ա եղել, բոլորս էլ ջահել ենք, ամենաջահելը ես եմ՝ 75 տարեկան»։
Կոմունիստներն աշխատանքի օրվան մոտեցել են ամենայն լրջությամբ։ Երթով պատրաստվում են գրավել Երևանի ամենամեծ պողոտան։ Իսկ մինչ այդ՝ տեղ են հասնում տոնական դրոշները։
Կարդացեք նաև
Յուրի Գասպարյանն իրեն ամենահավատարիմ կոմունիստներից է համարում, անկախությունից հետո էլ ճամբարափոխ չեղավ։ Կոմունիստական Հայաստանի դրոշի գույնը նրան ամենաջերմ հիշողություններ է պարգևում. «Էս դրոշն էր, որ հայ ժողովուրդը 700 000 բնակչություն ուներ թուրքական յաթաղանի ջարդից հետո, էդ 700 000-անոց ժողովուրդն էր, որ Ռուսաստանի հետ միավորվեց, ստեղծվեց 324 գործարան,
Մանրամասն՝ կարդացեք այստեղ
