Խորհրդարանի ընտրության «հետցնցումներ» կամ պարզապես հետընտրական զարգացումներ կարծես թե չեն լինում: Ապրիլի 2-ից հետո տեղի ունեցած ընտրությունների արդյունքներում խորհրդարանական անցողիկ շեմը չհաղթահարած գործնականում բոլոր ուժերը հանդես են եկել հայտարարություններով, որոնցում, իհարկե ոչ ուղղակի, սակայն ըստ էության շատ հստակ մատնանշվում է, որ չեն պլանավորվում հետընտրական որևէ զարգացումներ: Անգամ այդ իմաստով ամենառադիկալ տրամադրվածությամբ հանդես եկող ՕՐՕ դաշինքը իր հայտարարությամբ չընդունելով ընտրությունների արդյունքները և համարելով դրանք կեղծված, այդուհանդերձ որևէ կոչ չի արել հետընտրական բողոքի դրսևորումների համար: Այնուհանդերձ, դաշինքը իր հայտարարության մեջ նաև միակն է մնացյալ չանցած ուժերից, որը բավականին բազմիմաստ խոսել է այն մասին, որ ներկայիս վիճակը չի կարող երկար շարունակվել, փոփոխությունները անխուսափելի են, և իրենք լինելու են առաջին շարքերում:
Իհարկե, բաց է թողնված հարցը, թե ով կամ ինչից, ինչպես պետք է սկսի փոփոխությունները, ընդհատի ներկայիս իշխանությունների գործունեությունը: Այսինքն` դժվար է հասկանալ, սա սպառնալիք է, նախազգուշացում, ազդակ, թե պարզապես հուսահատ կոչ, որը հնարավոր չէր չանել, հաշվի առնելով մինչ այդ դաշինքի բավականին կոշտ և արմատական հռետորաբանությունը, հաշվի առնելով նաև այն, որ ՕՐՕ դաշինքն ակնհայտորեն փորձում էր վայելել «Սասնա ծռերի» և նրանց համակիրների աջակցությունը և ներկայումս որոշակիորեն պարտավորված է պահել որոշակի հռետորաբանություն:
Հետընտրական ցնցումների բացակայությունն իհարկե կարելի է որակել ներկայիս ընտրական գործընթացի բացառիկ դրական դրսևորումներից մեկը, քանի որ որպես կանոն նման ցնցումները պետությանը ոչինչ չեն տալիս, հասարակությանը ոչինչ չեն տալիս և ընդամենը դառնում են հասարակության ու պետության անունից ինչ-ինչ հարաբերությունների պարզման հարթակ, հաճախ նույնիսկ ողբերգական հարթակ: Այդուամենայնիվ, հստակ է նաև մի բան. այն, որ ընտրություններն անցնում են անաղմուկ, այն որ չկան հետընտրական բողոքի դրսևորումներ, ցնցումներ, չկան նաև դրանց առերևույթ հիմքեր, հասարակական պահանջ և այլն, ամենևին չի նշանակում, որ հայաստանյան իրականության մեջ նվազագույնի են հասցված կամ առավել ևս չեզոքացված են այն երևույթները, որոնք կարող են տալ լարվածության նորանոր բռնկումների առիթներ: Խնդիրները խլացնելն ու լուծելը տարբեր բաներ են:
Մուսա Միքայելյան
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
