Այսօր հանրապետությունում լռության օր է։ Այսինքն՝ վաղը համաժողովրդական քվեարկություն է՝ խորհրդարանի ընտրություն, եւ այսօր արդեն քարոզչությունն արգելվում է։ Այսօր ազգս պետք է մտածի իր վաղվա օրվա ճիշտ ընտրության մասին։ Իսկ ո՞րն է լռության օրվա պրակտիկ նշանակությունը։
Լռության օրվա՝ վերջին ընտրությունների խորհուրդը
Արդեն հայտնի փաստ է՝ լռության օրը գործնականում օգտագործվում է ընտրակաշառք բաժանելու համար։ Իմաստն այն է, որ հնարավորինս լուռ կազմակերպվի դրամաբաժանությունը՝ մրցակից քաղաքական ուժերի, դիտորդների, լրագրողների աչքից հեռու։ Ասում են՝ (ընտրական գործընթացներում թրծված «արհեստավարժներն» են ասում) այս օրը մի չգրված ոսկե կանոն էլ է գործում։ Նպատակին ծառայում է հենց լռության օրվա բաժանածը։ Կարճ ասած՝ այստեղ գործում է քաղաքական հայտարարությունների հակառակ կանոնը։ Եթե որեւէ փաստի վերաբերյալ ով առաջինը հայտարարություն արեց՝ «կրել է», հանրությունը նրան է հավատում, ապա ընտրակաշառք բաժանողներից հաղթում է նա, ով վերջինը տվեց։
Ոմանց ստվերային հետազոտությունները փաստել են, որ հենց նրա օգտին է քվեարկում կաշառվող քաղաքացին, ումից վերջինն է «աջակցություն» ստացել։ Այսինքն՝ ընտրակաշառվողները երբեմն, իսկ վերջերս՝ հաճախակի, ընտրակաշառողներին նաեւ խաբում են։ Պահում են իրենց ձայնը՝ ավելի ուշ, ավելի թանկով վաճառելու համար (չենք անդրադառնում այն ընտրողներին, որոնք «յոթ մոր կաթ են ուտում»՝ ձայնը վաճառում են մի քանի անգամ)։ Եվ հենց այստեղ է, որ մի առանձնահատուկ իմաստ է ստանում ա՛յս տարվա լռության օրը։ Չէ՞ որ այն համընկնում է խաբելու օրվան։ Կրկնակի տոն է լռության օրը նպատակային օգտագործելու սիրահարների համար։ Դե, իրար խաբեք ու խաբվեք։ Թուրը ցույց կտա, (քվեների հաշվարկը) թե ով հիմարացրեց, ով հիմարացավ՝ ապրիլի 1-ը շատ երկրներում նաեւ հիմարների օր է կոչվում։
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
