Ուսումնական հաստատությունների տնօրենների հետ զրույցների ձայնագրությունները հրապարակվելուց հետո Հայաստանի հանրապետական կուսակցության տարբեր ներկայացուցիչներ հայտարարում են, թե որեւէ ապացույց չկա, որ կրթական հաստատությունների ղեկավարները նման գործունեություն են ծավալել աշխատանքային օրն ու ժամին։ Իհարկե, տնօրեններին ձայնագրած կազմակերպությունը հավաստիացնում է, որ նրանք իրենց բացահայտել են հենց աշխատավայրում ու աշխատանքային հեռախոսով։ Բայց ընդունենք, թե այդ մարդիկ Հանրապետական կուսակցության պոտենցիալ ընտրողներին ցուցակագրել են գիշերվա հազարին։ Արդյոք ունեի՞ն այդ իրավունքը։
Փաստաբան Տիգրան Աթանեսյանն այս մասին հարցին պատասխանելով՝ ասաց. «Իմ կարծիքով, խնդիրը բազմաշերտ է, որովհետեւ քո աջակիցների ցուցակ կազմելը իրականում ոչ մի օրենք չի արգելում։ Դա ինքնին արգելված չէ։ Խնդիրն այն է, թե արդյոք տնօրենը ճնշո՞ւմ է գործադրել, ստիպե՞լ է մարդկանց՝ օգտագործելով իր դիրքը։ Դա չի կարելի։
Մեկ էլ, իհարկե, խնդիրն այն է, թե տնօրեններին ստիպե՞լ են, որ իրենք ստիպեն։ Եթե չունես այդ ապացույցները, խնդիրը ոչ այնքան իրավաբանական ոլորտում է, որքան մեր հասարակության ընդհանուր բարոյական դաշտում։ Որպեսզի լինի հակաիրավական վիճակ, պետք է իմանանք՝ արդյո՞ք ճնշել կամ ստիպել են այդ մարդկանց։ Եթե համապատասխան ապացույցներ լինեն, ապա դա ընտրական հանցագործություն է։ Ստիպելը ամեն դեպքում հանցագործություն է»։
Աննա ԶԱԽԱՐՅԱՆ
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
