Հայաստանի մարզերում աշխուժություն է տիրում, խորհրդարանի ընտրությանը մասնակից կուսակցություններն ու դաշինքները պաշտոնական քարոզարշավի մեկնարկից հետո ակտիվորեն այցելում են մարզեր, բոցաշունչ ելույթներ ունենում մարզերի բնակչության, այդ թվում՝ սահմանամերձ գյուղերի բնակիչների առջև, նրանց տալիս տարբեր հնչեղ խոստումներ: Քաղաքականությունը Հայաստանում հնգամյակը մեկ այդպես այցելում է մարզեր և ներկայանում մարզային բնակչությանը, իսկ այդ հնգամյակը մեկ կատարվող այցերի արանքում, այսպես ասած մնացյալ տարիներին, քաղաքականությունը կենտրոնանում է Երևանում, ավելի շուտ նույնիսկ Երևանի կենտրոնում: Եվ սա թերևս Հայաստանի այսպես կոչված ներքաղաքական կյանքի գլխավոր խնդիրներից մեկն է՝ քաղաքականության, քաղաքական գործընթացների և գործունեության ապակենտրոնացում, քաղաքականությունը երևանյան կենտրոնի զբաղմունքից համապետական գործընթացի վերածում: Այդ հրամայականը հատկապես նշանակալից է ընդդիմադիր ուժերի համար, քանի որ իշխանությունն այս կամ այն կերպ մարզերում ներկայացված է վարչական ռեսուրսով:
Այսինքն, իշխանության մարզային ներկայացվածությունը ապահովվում է վարչական ռեսուրսով, քանի որ իշխանության համար քաղաքականության գործիքը հենց դա է՝ քաղաքական իրական գործիք իշխանությունը չունի: Բայց մարզային ներգրավվածությունը բացակայում է նաև ընդդիմության գործիքակազմում: Մինչդեռ, եթե իշխանությունը «փոխարինում» է այդ բացակայությունը վարչական ռեսուրսով՝ ընդդիմությունը «փոխարինող» չունի:
Մուսա Միքայելյան
Կարդացեք նաև
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
