Վարչապետի կոչը բնականաբար տեղիք է տալիս տարբեր հարցադրումների: Ուստի փորձեմ դրանց մի մասը շարադրել ստորեւ.
– Ի՞նչ եք ծրագրում անել սփյուռքում կազմակերպությունների ներսում եւ միջեւ համախոհություն հաստատելու կամ դրան նպաստելու ուղղությամբ: Ընդունո՞ւմ եք, որ այս կարեւոր առաջադրանքը տապալվել է իշխանության որոշ օղակների կողմից նաեւ:
– Ի՞նչ է անելու սփյուռքահայ երիտասարդ մասնագետը (բժիշկ, ճարտարագետ, ճարտարապետ կամ ֆինանսիստ), երբ գալիս է Հայաստան առանց նախնական պայմանավորվածության. ո՞վ է զբաղվելու իր աշխատանքի տեղավորման եւ մյուս հարցերով: (Խնդրում եմ, միայն չասեքՙ սփյուռքի նախարարությունը, որի հետ մեր մյուս նախարարություններն անգամ զգուշանում են համագործակցել):
– Ի՞նչ է անելու, օրինակ, ամերիկահայ ներդրողը, որն ընդամենը 3 օրում Իռլանդիայում գտել է (իրական դեպք եմ պատմում) իրեն հարմար գործարանը բեռնատար մեքենաների կարպյուրատոր արտադրելու համար, մինչդեռ Հայաստանում 8 օրվա ընթացքում համապատասխան մարմինները չկարողացան նրան ներկայացնել ոչ իսկ մեկ գործարանի սեփականատիրոջը, ոչ էլ բիզնես ծրագիրը:
Կարդացեք նաև
– Ինչպե՞ս եք պաշտպանելու սփյուռքահայ ներդրողներին հարկային մարմինների կամայականություններից, բանկերի վաշխառությունից, թաղային եւ այլ հեղինակություններից:
– Ձեր հրապարակած կոչը ուղղված է «սփյուռքահայերին» եւ ոչ սփյուռքահայությանը: Ի՞նչպես հասկանալ, Դուք նկատի ունեք միայն փողատերերի՞ն, թե՞ առհասարակ հայ մարդկանց, ովքեր, համենայնդեպս, ցանկություն կունենան վերադառնալ կամ գալ Հայաստանՙ բնակվելու:
– Ի՞նչ եք կարծում, որքա՞ն կտեւի Ձեր պաշտոնավարությունը: Իսկ Ձեզ հաջորդող վարչապետները կշարունակե՞ն դեպի սփյուռք բացվելու կուրսը, թե՞ այն նորից կփակվի եւ կմնա լոկ իբրեւ գրավիչ կարգախոս:
Հակոբ ԱՎԵՏԻՔՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այս համարում
