Ինչպես ունենանք ինքնարժեքով եւ որակով հաց: Բոլորս էլ գիտենք, որ հանապազօրյա հացը, մեղմ ասած՝ այն չէ, կամ, ավելի ճիշտ՝ երբեմն վտանգավոր: Շատ տեղերում խմորը չի հասունանում, չգիտենք` ի՞նչ ալյուր է, ի՞նչ է խառնվում, ի՞նչ ջուր, ի՞նչ հիգիենայի փուլերով է անցնում՝ մինչեւ հասնում է մեզ: Մի խոսքով՝ գրավիչ, կախվածություն առաջացնող եւ արագ թխելու համար ինչ ասես չեն մտածել, որ մեզ «խաբեն»: Իզուր չէ, որ հացթուխները, ըստ հին աղբյուրների, եղել են տվյալ քաղաքի անվանի եւ պատվավոր մարդիկ եւ որպես ամենապատվավորը, եղել է նույնիսկ թագավորը, որպես կյանքի, ազնվության խորհրդանիշ:
Այժմ կարելի է այդ ամենը շրջանցել եւ թխել իդեալական հաց տանը, մեր ձեռքերով, հայտնի տեխնոլոգիաներով: Քանի որ այն պետք է բոլորիս, շենքի կամ տարածքի բնակիչներից ընտրում ենք գործին հնարավորինս լավ ծանոթ մարդկանց, որոնք մեր սրտով, մաքուր, մոտիկ, հարմար մի վայրում կթխեն այդ հացը, որի դիմաց միայն կվարձատրվեն: Հասկանալի է, որ այդ գործը կարվի բարեխղճորեն, ինչպես իրենց համար կանեին, իսկ բնակիչները կգան եւ կօգնեն եւ կհամոզվեն, որ ամեն ինչ լավ է: Ընթացքում խորհրդակցելով տեխնոլոգների հետ, կարելի է գնալով բարձրացնել հացի որակը, նրան խառնելով քիչ կաթ, կանաչի, եգիպտացորեն կամ այլ բան, որը օգտակար է: Օրինակ, Սիբիրում ալյուրի քչության պատճառով հացին խառնել են չագա (ծառի սունկ), որը, ինչպես պարզվել է հետագայում, ունի հակաուռուցքային հատկություն եւ այդ սունկը՝ որպես դեղաբույս, հիմա վաճառվում է դեղատներում: ԽՍՀՄ-ում հիվանդների, երեխաների համար, որպես դիետիկ հաց, վաճառում էին ծլեցրած ցորենից պատրաստած ալյուրով: Ռուսաստանում մշակվել է միայն ծլեցրած ցորենով հաց թխելու տեխնոլոգիա, կարելի է այն օգտագործել եւ այլն: Հետագայում այդ թաղամասի բնակիչների ցանկությամբ կարելի է պատրաստել նաեւ էժան սննդային կիսաֆաբրիկատներ, հումքը էժան կգնվի, պատրաստելը նույնպես: Օրինակ, կարտոֆիլի պյուրե, առողջարար խաշիլ, «Կոկա-կոլայի» վտանգավոր ըմպելիքի փոխարեն էժան թեյ սնկի, տիբեթական սնկի ըմպելիքներ, որոնք որպես դեղորայք են վաճառվում:
ՎԼԱԴԻԿ ԳԱԼՍՏՅԱՆ
«Առավոտ»
03,03.2017
