Պատգամավորության թեկնածուներից Րաֆֆի Հովհաննիսյանը եւ եւս մեկը, որի անունը Սերգո Երիցյանը չէր հիշում, հանձնել են հայոց լեզվի քննությունը: Այսօր այդ մասին Aravot.am-ի հարցին ի պատասխան՝ ասաց Լեզվի պետական տեսչության պետը: Երկուսն էլ «բարեհաջող հաղթահարել» են շեմը:
Սերգո Երիցյանի կարծիքով, սակայն, այսքանը բավական չէ լեզվի իմացության սահմանադրական պահանջը լրացնելու համար. «Խորհրդարանի լեզուն ուսումնասիրելու լուրջ խնդիր ունենք: Հիմա փորձեցինք ունենալ նվազագույնը»:
Եթե առաջիկայում ծանրակշիռ ապացույցներ լինեն, որ հայերենի կրթությունը, անգամ համալսարանական կրթությունը բավարար չեն մեր պատգամավորներին լեզվի բավարար իմացության համար, Լեզվի տեսչությունը հետամուտ կլինի քննությունը նաեւ հայկական կրթությամբ պատգամավորի թեկնածուների համար իբրեւ սահմանադրական նորմ ամրագրելուն եւ հետամուտ կլինեն դրա իրացմանը:
Պարոն Երիցյանը չի կարծում, թե մեր խորհրդարանի լեզուն սարսափելի է. «Այն, ինչ հնչում է ԱԺ ամբիոնից, հավասարակշիռ է՝ նաեւ դատելով, թե այլ երկրների խորհրդարանում ինչ բառապաշարով են խոսում: Մեր պատգամավորները իրենց բառապաշարը հիմնականում լրագրողների հետ հարցազրույցներում են դրսեւորում»:
Կարդացեք նաև
Առհասարակ, նա կարծում է, որ հայոց լեզուն այսօր այդքան էլ պաշտպանված չէ: Պատճառն այն է, որ օրենքը համապատասխան դրույթներ չունի: Մայրենի լեզվի պաշտպանության համար անհրաժեշտ օրենսդրական փոփոխությունների փաթեթը, սակայն, վաղուց պատրաստ է: «Հրապարակային գրվածքների դեպքում պետք է ոչ թե միանգամից տուգանել, այլ մտցնել նախազգուշացման մեխանիզմ: Բացի սա, Հեռուստատեսության և ռադիոյի մասին օրենքը սահմանում է, որ եթե կան լեզվին առնչվող խախտումներ, ապա պետք է պատասխանատվության կանչել, բայց պատասխանատվության կանչելու որեւէ հոդված չկա օրենքում»,-ասաց պարոն Երիցյանը: Նա գտնում է, որ վաղուց ժամանակն է որպեսզի ստեղծենք հայերենի բարձրագույն խորհուրդ:
Ամենաանմխիթար վիճակը, Սերգո Երիցյանի կարծիքով, հեռուստաեթերում է`հաճախ է հնչում օտար լեզու եւ ոչ գրական հայերեն. «Հատկապես սերիալներում բարդ վիճակ է: Մեր սերիալ ստեղծողներին թվում է, թե որքան փողոցային լեզվով խոսեն սերիալում, այնքան ավելի շահեկան կլինի իրենց հերոսը: Այս պարագայում մենք մեկ մեխանիզմ ունենք՝ դիտարկումներ ենք անում, ուղարկում դրանք հեռուստատեսություններին և հրավիրում քննարկման, բայց վերջիններս ոչ միշտ են հաճույքով ընդունում դա»:
Նելլի ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
