Գանք դաշտում առկա մյուս միավորին, որը, կարծում ենք, այս պահին ՀՀԿ-ի ամենաահարկու մրցակիցն է, դե` գոնե ֆորմալ առումով: Ծառուկյանի կողմնակիցների հետ զրույցները վկայում են, որ այս ուժը եւս ամեն ինչ անելու է ՀՀԿ-ի ներկա հավակնությունները կրկնելու, սակայն եթե դա չստացվի` 40 տոկոսից պակաս քվե չի պատկերացնում իր համար: Այս երկուսի հավակնություններն արդեն թակեցին 101-ի դուռը, ուրիշ բան, որ երկուսն էլ իրենց հավակնությունները պետք է զսպեն, քանի որ կան առնվազն մի քանի դաշինքներ եւ կուսակցություններ, որոնք պայքարում են խորհրդարան անցնելու համար: Եթե միայն գումարենք դաշինքների ու կուսակցությունների համար սահմանված արգելապատնեշի հաղթահարման թվերը, կստացվի, որ ինչ թվով խորհրդարան էլ ունենանք` ներկա սարսափելի ուռճացած, այսպես կոչված քաղաքական դաշտի ախորժակը չենք կարող հագեցնել: Հաշվեք` «Ելքը» դաշինք է` 7 տոկոս է պետք ( դա յոթ մանդատից մի փոքր ավելի է), Օհանյան-Օսկանյան դաշինքը` 7 տոկոս, «Հայկական վերածնունդը»` 7 տոկոս, ՀԱԿ-ն առանձին` 5 տոկոս, գումարն արդեն մոտենում է 30 տոկոսին, է, հո նոր խորհրդարանը ձգովի չի՞ լինելու: Թե սրանցից որ մեկին է հատկապես ոտք պահելու միգուցե հենց այդ նպատակի համար ի հայտ եկած Ծառուկյան դաշինքը (շատերի կարծիքով` Օհանյան-Օսկանյան դաշինքին, չնայած` Ծառուկյանի հետ համագործակցելու ՕՕ-ական հավակնություններին), չգիտենք, բայց որ հատկապես նա է խառնելու ՀՀԿ-ի եւ մյուսների խաղաթղթերը, սա` հաստատ: Ու ստացվում է, որ հավակնությունները պետք է զսպի այսօրվա իշխող մեծամասնությունը, մանավանդ` ընտրած քաղաքացիների ցուցակների հրապարակման, 1500 տեսախցիկ տեղադրելու եւ ընտրությունների վերահսկման մի շարք նոր մեխանիզմները եւ տեղերում տեխնոլոգիաներին տիրապետող Հովիկ Աբրահամյանի բացակայությունը դժվարացնելու են ավանդական մեթոդների կիրառումը: Բացի այդ` փողի սովոր շերտը այս անգամ մի քանի աղբյուրից կարող է սնվել` փող շատ է լինելու, ու դա էլի խառնելու է բոլորի պլանները:
Եթե անգամ նախապես այնպես է գծված, որ ՀՀԿ-ն ու Ծառուկյանի դաշինքը խորհրդարանում պետք է հավասարակշռեն իրար`մեկ կենտրոնի ձեռքերին ավելի ազատ գործելու հնարավորություն տալով, կամ, հակառակը, երկրորդ տարբերակով` երկու հայտնի անձերն են, ի դեմս Ծառուկյանի ու ՀՀԿ դաշինքի, կիսելու իշխանությունը նախ խորհրդարանում, ապա նաեւ տնտեսական լծակների առումով, ապա անգամ այդ դեպքում իրենց տակ ականներ չունենալու համար պետք է բաժին հանեն նաեւ բոլոր մյուս հավակնողներին, ինչը սահմանափակ թվով խորհրդարանի պարագայում պարզապես դառնում է անհնար: Ուրեմն եւ կմնա անկանխատեսելիության գործոնը, ընդ որում` միմյանց հավասարապես կարող են «գցել» բոլորը` անկախ բոլոր տեսակի պայմանավորվածություններից, իսկ խորհրդարանը բոլորովին նոր պատկեր կարող է ունենալ` համապատասխան հետեւանքներով:
Մարիետա Խաչատրյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այս համարում
