Անկախացումից անցել է ավելի քան 25 տարի, և տնտեսության վիճակը առավել ծանրացել է հատկապես 12-րդ և 13-րդ վարչապետների օրոք: Սա արդեն անհերքելի փաստ է, որը տարիներ շարունակ զգում էին շարքային քաղաքացիները, սակայն այդ մասին հանրությունը պաշտոնապես տեղեկացավ 14-րդ վարչապետ Կարեն Կարապետյանից:
Ստացվել է այնպես, որ տարիներ շարունակ «հաջողությունների» քարոզով սնվող քաղաքացիները 2016թ. սեպտեմբերին իմացան, որ անցած տարիներին քամու ուժը մեծ է եղել:
Երկու ամսից ավել ժամանակ է մնացել մինչ համապետական նոր ընտրությունները, որի պայքարին լծվել են տարբեր քաղաքական ուժեր: Ի դեպ, նրանց մի մասը օրվա իշխանավորներն են, իսկ մյուսները լրացնում են իշխանության ընդդիմադիր սպեկտորը՝ 5-7% չափաբաժնով:
Ազգային Ժողովում կան հնաբնակներ, գենդերային հավասարության քվոտայով մանդատ ունեցողներ, ինչպես նաև երիտիշխանավորներ: Կան պատգամավորներ, որոնց ձայնը երբևէ չի լսվել և տեսանելի չեն եղել, սակայն նրանք այսօր էլ նույն ոգևորությամբ մարտնչում են ԱԺ-ի կառամատույցներում:
Կարդացեք նաև
Պատգամավորի աշխատանքը դժվար է ընտրությունների նախաշեմին, իսկ ընտրվելուց հետո այն անհոգ և անպատասխանատու աշխատանք է, որի մանդատը ապահովում և երաշխավորում է ողջ գերդաստանի բարեկեցությունը:
Կարծում եմ ճիշտ կլիներ, որ գերդաստանին մեկ մանդատից ավել չտրվեր, հակառակ պարագայում ԱԺ-ն ձևավորվում է ընտանիքներով:
Բնականաբար այս պարագայում անհրաժեշտ է պայքարել ոչ միայն տնտեսական մենաշնորհների դեմ, այլ առաջին հերթին քաղաքական մենաշնորհի դեմ:
Այսօր պատգամավորներից շատերի համար աշխարհը դարձել է գորգ ոտքերի տակ…:
Այսքանից հետո պատգամավորները մնում է ասեն՝ «Ախր ԱԺ-ից ես ո՜նց վերկենամ գնամ…»:
Գառնիկ Վաղարշակյան
Հայաստանի բուհերի արհեստակցական
կազմակերպությունների ճյուղային
հանրապետական միության նախագահ
