Այսօր ամերիկյան ամենահայտնի հաստատություններից մեկում՝ Լոս Անջելեսի «Հանդուրժողականության թանգարանում» տեղի է ունենալու կինոռեժիսոր Նարե Մկրտչյանի «Տան մյուս կողմը» ֆիլմի հերթական ցուցադրությունը, որը, ինչպես հայտնի է, անդրադառնում է Հայոց Ցեղասպանության խնդրին և ընդգրկված է Օսկարի վավերագրական ֆիլմերի կարճ անվանացանկում:
Հունվարին հայտնի կլինի Կինոակադեմիայի դիրքորոշումը, բայց երբ առաջին անգամ հայ կինոռեժիսորի Ցեղասպանությանը նվիրված վավերագրական ֆիլմը հայտնվեց հայտացուցակում, ոգևորությունն ու սպասումները թե Հայաստանում, թե արտերկրում անչափ մեծ էին:
Ֆիլմի ամերիկյան պրեմիերան մեծ շուքով կայացավ դեռևս ապրիլին, հայտնի «MGN Five Star Cinema» կինոթատրոնում: Հայկական պրեմիերայի հասցեն Երևանն էր՝ «Ոսկե Ծիրան» միջազգային կինոփառատոնը:
Այսօրվա ցուցադրությանը նախորդել է Նարե Մկրտչյանի ֆիլմի մեծ պտույտը ամերիկյան տարբեր քաղաքների հանրահայտ կինոթատրոններով, ռեժիսորի հետ հանդիպումներով:
Լոսանջելեսաբնակ կինոռեժիսոր Նարե Մկրտչյանը, որ ծնվել է Երևանում և Միացյալ Նահանգներ է տեղափոխվել 2000 թվականին, բազմաթիվ կարճամետրաժ, վավերագրական ֆիլմերի հեղինակ է, բազմաթիվ մրցանակների դափնեկիր:
«ՀԱՅԵՐ»-ի հետ բացառիկ զրույցում Նարե Մկրտչյանն անդրադառնում է ֆիլմի ստեղծման հանգամանքներին, իր անցած ճանապարհին, ամերիկյան և հայկական կինոյին ու բազմաթիվ այլ հետաքրքիր խորհրդածություններ անում:
-Ինչպե՞ս ծնվեց Ցեղասպանությանն անդրադառնալու գաղափարը:
-Ցեղասպանության թեման միշտ ինձ հետ եղել է, քանի որ իմ պապիկներն ու տատիկը Ցեղասպանությունը վերապրածներ են եղել։ Ես միշտ ցանկացել եմ Ցեղասպանությանը նվիրված ֆիլմ նկարահանել և ոչ թե պատմական վավերագրություն՝ 1915-ի մասին, այլ մարդկային մի պատմություն այն մասին, թե ինչ է տեղի ունեցել 100 տարի առաջ, և թե ինչպես է այն մինչև այսօր ազդում մարդկանց վրա: Ես ուզում էի գտնել հայկական արմատներով մի թուրքի: Ես մտածում էի, որ դա կատարյալ ճանապարհ է՝ այդ կոնֆլիկտը մարդկային ձևով ներկայացնելու համար։
-Ի՞նչ դժվարություններ ունեցար ֆիլմը ստեղծելու ճանապարհին, քանի որ նկարահանումներ ես արել նաև Թուրքիայում:
-Անկեղծ ասած, մեծ դժվարություններ չեմ ունեցել, քանի որ ընկերությունը, որ Թուրքիայում զբաղվում էր մեր ֆիլմի նկարահանման թույլտվությունների ձեռքբերմամբ, ինձ ներկայացրել էր որպես իրենց ընկերության անդամ: Ես աշխատում էի, որպես թուրքական ընկերության ներկայացուցիչ և ոչ որպես հայկական կողմ: Այդ պատճառով շատ դժվարություններ չունեցա, բայց ասեմ, որ զգացմունքային առումով դա շատ բարդ էր ինձ համար: Ես Թուրքիայում էի Ցեղասպանության 100- ամյակի տարելիցից առաջ: Մթության մեջ բարձրունքից նայելով քաղաքին, ես կարծես լսում էի այն թուրք զինվորների ձայները, որոնք 100 տարի առաջ բախում էին հայերի տների դռները և դուրս քաշում նրանց իրենց տներից: Դա շատ մեծ զգացմունքային փորձություն էր ինձ համար…Այստեղ թափվել էր իմ նախնիների արյունը, բայց այստեղ նաև իմ արմատներն էին։
Ադրինե Աճեմյան
Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում
Լուսանկարը՝ Նարե Մկրտչյանի արխիվից
