Սիրտս բերկրանքով լցվեց, երբ լսեցի, որ վերաբացվել է Մարտիրոս Սարյան հայոց մեծանուն գեղանկարչի տուն-թանգարանը… Փառք ու պատիվ նրանց, ովքեր ջանադիր, հայրենանվեր գործեր կատարեցին տուն-թանգարանի նոր «արթնության» աշխատանքներում… Հայերիս համար այն անկրկնելի ուրախություն է, չէ՞ որ թանգարան են այցելում հազարավոր արտասահմանցի զբոսաշրջիկներ՝ հիանալով մեծ նկարչի կտավներով…
Ես հիացած եմ ընտանիքիս ողջ կազմով, որովհետեւ… ամուսինս՝ շինարար Վլադիմիր Պետրոսյանը, 1965թ. հանճարեղ Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարանի շինարարության իրականացման գործը առաջ տանող ղեկավար կառուցողներից էր. նրան էր հանձնարարված եւ վստահված Երքաղսովետի կապիտալ շինվարչության կողմից որպես ներկայացուցիչ-պատասխանատու շինարար ղեկավարի գործընթացները, որոնք նա կատարեց ճարտարապետ Մարկ Գրիգորյանի ղեկավարությամբ: Մեր ընտանիքի եւ հանճարեղ նկարչի՝ Մարտիրոս Սարյանի ընտանիքի միջեւ բարեկամական կապեր հաստատվեցին՝ շնորհիվ տուն-թանգարանի շինարարության: Այնուհետեւ սկսվեց մտերմություն մեր ընտանիքների միջեւ: Կառույցը պատվով ավարտվեց, բայց փոխադարձ հարգանքն էլ շարունակվեց: Անցան տարիներ: Վլադիմիր Պետրոսյանը հուշերը հանձնեց թղթին, սիրով եւ երախտագիտությամբ գրված իր հիշողությունները, անձնական մտերմությունը վարպետի հետ՝ արտահայտեց «Մտորումներ» գրքույկում: Այդ նյութն ի նշան հարգանքի՝ ես հանձնեցի Մարտիրոս Սարյանի թանգարանին:
Երախտապարտ եմ, որ վերջերս Մ. Սարյանի թանգարանի վերաբացման առիթով ինձ՝ որպես պատվավոր հյուրի, եւս հրավիրել էին միջոցառմանը: Հուզիչ էր, հպարտացնող, որ այն շենքի կառուցման շինարարական աշխատանքների սկզբնավորման հիմքը դրվել էր շա՜տ նվիրյալների, ինչպես եւ ամուսնուս ձեռամբ… Իմ տպավորությունները գրառվեցին տպավորությունների գրքում, որը հետագայում իր տեղը կգտնի Սարյանին նվիրված հուշերի գրքում, որն առայժմ ընթացքի մեջ է…
ԼԱՐԻՍԱ ՄԻՆԱՍՅԱՆ
հոգեբան-մանկավարժ, բանաստեղծուհի
«Առավոտ»
21.12.2016
