ՎՍԴՀԿ ատենապետ Լյուդմիլա Սարգսյանը՝
նախընտրական կոնսուլտացիաների մասին
– Առաջիկա ընտրություններին մասնակցելու առումով Վերակազմյալ սոցիալ-դեմոկրատ կուսակցության բանակցություններն ինչ-որ հանգուցալուծման եկա՞ն: ԲՀԿ-ի հետ ընդհանուր մոտեցում ձեւավորվե՞ց: Ի դեպ, ԲՀԿ նախագահ Նաիրա Զոհրաբյանն օրերս մի հարցազրույցում ասել էր, որ այս պահին ինքը չի տեսնում որեւէ կուսակցություն, որի հետ ԲՀԿ-ն կարող է դաշինք կազմել: «Դաշինքներ պիտի լինեն միայն միանման, հավասարազոր քաշային կատեգորիայի քաղաքական ուժերի միջեւ»,- ասել էր նա:
– Քաղաքական կոնսուլտացիաներ միայն ԲՀԿ-ի հետ չէ, որ ընթանում են: Մենք բանակցում ենք տարբեր քաղաքական ուժերի հետ, որպեսզի ի վերջո հասկանանք՝ ո՞ր տարբերակն է մեզ համար ավելի արդյունավետ ե՛ւ գաղափարական հենքի, ե՛ւ հետագա արդյունքի առումով:
Մի քիչ շատ աժիոտաժ կա ԲՀԿ-ՎՍԴՀԿ հարաբերությունների շուրջ: Իրականում դրանք նորմալ քաղաքական հարաբերություններ են, Նաիրա Զոհրաբյանի հետ՝ նաեւ մասամբ ընկերական: Այսօր ես մեկ այլ լուր էլ եմ լսել, որը անգամ ինձ համար էր շատ հետաքրքիր. խոսվում է մի հարցի մասին, որի շուրջ չենք էլ մտածել: Լսեցի, որ ես իբր համագործակցում եմ Վիկտոր Դալլաքյան- Սեյրան Օհանյան տանդեմի հետ: Այդ լուրից բավական զարմացել էի, քանի որ այն պահից սկսած, որ Վիկտոր Դալլաքյանն ԱԺ շենքում չի հայտնվել, որեւէ գործ չեմ ունեցել, նույնիսկ չեմ խոսել հետը: Ինչեւէ, տարբեր խոսակցություններ շատ են լինելու, պահն իսկապես ինտրիգային է, բոլորը սպասում են, թե ի՞նչ ձեւաչափեր կառաջանան: Բայց վստահեցնում եմ ձեզ, որ ընդդիմությունն այդ խնդիրը կհաղթահարի, եւ կլինեն ձեւաչափեր, որոնք կկարողանան հակակշիռ դառնալ իշխող քաղաքական ուժին: Դա կլինի ԲՀԿ-ն կամ այլ քաղաքական ուժերի հետ դաշինքի տեսքով, թե դա կլինի մեկ այլ ընդդիմադիր դաշինք… «Լուսավոր Հայաստան»-«Քաղաքացիական պայմանագիր»-«Հանրապետություն» դաշինքն արդեն իսկ հավակնություններ է ներկայացնում: Ես վստահ եմ, որ էլի դաշինքներ կլինեն: Բայց խնդիրը հետեւյալն է՝ որքան շատ ընդդիմադիր դաշինքներ, այնքան իշխանությունն է շահած դուրս գալու:
Կարդացեք նաև
– Ինչո՞ւ:
– Որովհետեւ հստակ է, թե իշխանությունն իր ձայներն ինչպես է ապահովելու` բազմաթիվ լծակներ կան, այդ թվում նաեւ՝ ռեյտինգային համակարգը: Իսկ ընդդիմության դեպքում ընդդիմադիր քվեները ցրվելու են դրանց միջեւ: Ասենք, եթե լինի չորս դաշինք, չի բացառվում, որ որեւէ մեկը չկարողանա հաղթահարել յոթ տոկոսը: Իսկ սա իդեալական պայման է իշխանության համար, որտեղ միանշանակ հաղթած դուրս կգան: Հետեւաբար, իմ համոզմամբ, լավագույն դեպքում պետք է ձեւավորել երկու ընդդիմադիր դաշինք, որոնք ձայների հավաքման հարցում միմյանց հետ ինչ-որ տեղ մրցակցելով՝ կարող են հավակնել յոթ եւ ավելի տոկոսների` արժանապատիվ ներկայացված լինելով խորհրդարանում: Կարծում եմ՝ մեր քննարկումներն արդեն մինչեւ դեկտեմբերի վերջ ավարտված կլինեն, որից հետո միայն հստակ կլինի, թե ո՞ր քաղաքական ուժերն են տեսնում միմյանց միասնական պայքարի մեջ:
– Վերջին շրջանում իշխանության տարբեր ներկայացուցիչների հետ Ձեր լավ հարաբերությունները խոսակցությունների տեղիք են տվել, որ հնարավոր է՝ իշխող կուսակցության ցուցակով Դուք լինեք հաջորդ խորհրդարանում: Հավանակա՞ն է դա:
– Ես կարող եմ լավ հարաբերություններ ունենալ ՀՀԿ-ի առանձին անդամների հետ, բայց ոչ՝ Հանրապետական կուսակցության: ՀՀԿ-ի առանձին անդամները կարող են լինել շատ լավ մարդիկ, որոնց հետ կարելի է շփվել: Ես այդպես էլ վարվում եմ. չընդունելով ամբողջ քաղաքական իշխող ուժին՝ առանձին մարդկանց հետ կարող եմ նորմալ մարդկային հարաբերություններ ունենալ: Բայց ես, համենայնդեպս, չեմ տեսնում ՀՀԿ-ի հետ համագործակցության եւ միասնական ցուցակով ընտրություններին մասնակցության տարբերակ:
– Բացառապես ընդդիմադիր դաշտո՞ւմ եք Ձեզ տեսնում:
– Դա է իմ դաշտը:
– Մասնավոր զրույցում ասել էիք, որ սիրիահայերի հարցով բավական կարեւոր հարց եք բարձրացնելու կառավարության առջեւ: Երեկ կառավարության հետ հարցուպատասխանի ժամանակ հերթագրվեցիք, բայց նիստերի դահլիճը լքեցիք: Ի՞նչը խանգարեց հարցը բարձրացնել:
– Այո, ես դահլիճը լքեցի, թեեւ հերթագրվել էի հարցի համար: Խմբակցությունից երեք հոգի արդեն հարց էին հնչեցրել: Ես չորրորդն էի եւ հարցս պետք է հնչեցնեի հերթականությամբ: Հասկացա, որ ժամանակի մեջ այլեւս չեմ տեղավորվի: Բայց հիմա լավ առիթ է այդ մասին խոսելու. բոլորս գիտենք, որ առնվազն 12-13 հազար սիրիահայեր այսօր փորձում են իրենց կյանքը Հայաստանում դասավորել, չնայած մոտ 20-22 հազար սիրիահայեր էին ժամանել Հայաստան: Չկարողանալով ինտեգրվել մեր հասարակության մեջ եւ տնտեսության մեջ կազմակերպել իրենց բիզնես-ծրագրերը՝ նրանց մի մասը արտագաղթեց:
Ցավալի է, բայց փաստ: Որպեսզի կարողանանք Հայաստանում պահել դեռեւս ինտեգրվելու ծանր փորձեր ձեռնարկողներին, իսկ փորձերն իսկապես ծանր են, նկատի ունենալով այն, որ մեր տնտեսական դաշտն անհասկանալի է նրանց համար, կառավարությունը, կարծում եմ, արդեն կոնկրետ ծրագրեր պետք է հասցրած լինի մշակել: Հարցս այդ մասին էր: Ուզում էի հասկանալ` վերջնականապես տապալվե՞ց «Նոր Հալեպ» ավանի կառուցման ծրագիրը: Ի դեպ, վերջերս ԱԺ պատվիրակության կազմում եղել եմ Գերմանիայում: Այնտեղ հանդիպում ունեցանք նաեւ Գերմանիայի տնտեսական զարգացման եւ համագործակցության Հարավկովկասյան երկրների ծրագրերի բաժնի պատասխանատուի հետ: Խոսակցության ընթացքում անդրադարձ եղավ սիրիացի փախստականների հարցին, որոնք խնդիր են դառնում եվրոպական երկրների համար: Խոսակցության ընթացքում հայաստանցի պատգամավորները այդ չինովնիկին տեղեկացրեցին, որ հաշվի առնելով ազգաբնակչության տոկոսը` Հայաստանը երկրորդ երկիրն է, որտեղ Սիրիայից ներգաղթյալներ կան: Այդ կառույցը 2,2 միլիոն եվրո է Հայաստանին տրամադրում սիրիացի ներգաղթյալների խնդիրների համար, ես հետաքրքրվեցի` չե՞ն ցանկանում մի խոշոր ծրագիր իրականացնել, ասենք՝ ավանի կառուցման տարբերակով, որպեսզի 12-13 հազար ներգաղթյալների կեցության խնդիրը լուծվի: Գերմանացի չինովնիկն ասաց, որ իրենք խնդիր չեն տեսնում, բայց մեր կառավարությունը պետք է նման առաջարկությամբ հանդես գա: Ուզում էի հասկանալ` կառավարությունում տեղյա՞կ են այդ պատրաստակամության մասին, մտադի՞ր են քայլեր անել: Ինչեւէ, կառավարության պատասխանատուի հետ, կարծում եմ, դեռ կքննարկեմ այդ հարցը:
Գերմանական այդ գրասենյակի տարեկան բյուջեն, ի դեպ, ութ միլիարդ եվրո է:
ՆԵԼԼԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
«Առավոտ»
08.12.2016
