Խորհրդարանի կողմից առաջին ընթերցմամբ ընդունված «Կուսակցությունների մասին» նոր օրենքը բացառիկ նշանակություն ունի խորհրդարանական կառավարման անցնելու ճանապարհին հայրենի քաղաքական համակարգը բարեփոխելու համար։
Անհրաժեշտ է ընդունել, որ կուսակցական համակարգը մեզանում առայժմ թույլ է, անկարող ձեւավորել հասարակական-քաղաքական լիարժեք ներկայացուցչություն։
Կուսակցությունների խնդիրն է՝ ներկայացնել հասարակության տարբեր մասնահատվածներն ու առաջարկել քաղաքական այլընտրանքներ։ Բայց դա տեղի չի ունենում ժամանակակից Հայաստանում։ Հայրենի կուսակցությունները բրենդներ են, որոնք առավել հաճախ ունեն միայն պայմանական կապ գաղափարախոսությունների հետ։ Նրանք չունեն ո՛չ կադրային, ո՛չ էլ փորձագիտական ներուժ, որպեսզի ձեւավորեն քաղաքական ծրագրեր։ Ասենք, տպավորություն է ստեղծվում, որ չեն էլ ձգտում դրան։
Բազմակուսակցական համակարգի գոյության քառորդ դարի ընթացքում մեզանում այդպես էլ չձեւավորվեցին գաղափարախոսական հստակ հոսանքներ։ Մասնավորապես, չիրականացված է մնում ձախ քաղաքական նախագիծը։
Կարդացեք նաև
Ստեղծվում է պարադոքսալ վիճակ։ Երկրում, որտեղ բնակչության մեկ երրորդն ապրում է աղքատության մեջ, ծայրաստիճան սրված են սոցիալական խնդիրները, փաստորեն չկա ձախ ընդդիմություն։ Այնինչ հենց այն պետք է դառնար իշխանությունների կողմից իրականացվող ազատական տնտեսական ուղեգծի հիմնական ընդդիմախոսը։
Աջ թեւում իրավիճակը բնավ ավելի լավ չես անվանի։ Առաջին հայացքից լիբերալ ընդդիմության առատության պայմաններում քաղաքական այլընտրանք այստեղ ձեւավորված չէ։
Ի դեպ «ազատականները», եթե նրանք այդպիսին լինեին ոչ թե խոսքով, այլ գործով, ընդհանրապես չպետք է գտնվեին ընդդիմության ճամբարում, քանի որ գործող կառավարությունն անցկացնում է հենց ազատական ուղեգիծ։ Բայց աջ ազատական ընդդիմադրության բնույթը գաղափարախոսական չէ։ Նրանք պարզապես ջանում են ,իրենցով անելե հասարակության արեւմտամետ մասին։
Նման դասավորության դեպքում ժողովրդավարության եւ անձնական ազատության կողմնակիցները, որոնք հայրենասեր են եւ չեն ընդունում օրթոդոքսալ արեւմտամետությունը, ինչպես պարզվում է, զրկվում են աջ թեւում ներկայացուցչությունից։ Ինչպեսեւ, ասենք, թե՛ ձախում եւ թե՛ կենտրոնում։
Ըստ որում, կուսակցությունների քանակական աճը վերջին ժամանակներս չի փոխել հայրենի կուսհամակարգի հատկանիշները։ Այն չի դարձել ավելի ներկայացուցչական։ Ի հայտ չեն եկել խաղի նոր, հեռանկարային մասնակիցներ։ Հակառակը, կուսակցությունների մեծ մասի պարագայում ականատես ենք լճացման։
Հոդվածն ամբողջությամբ կարդացեք «Հայոց Աշխարհ» օրաթերթի այսօրվա համարում
