ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, Ազգային օպերային թատրոնի նախկին տնօրեն Կամո Հովհաննիսյանը «Առավոտ» օրաթերթին հայտնեց ոչ միայն իր, այլեւ մեր թատերարվեստի գործիչների ափսոսանքը՝ օրերս կյանքի 82-րդ տարում վրացի անվանի թատերական ռեժիսոր եւ մանկավարժ Գայոզ (Գիզո) Ջորդանիայի մահվան կապակցությամբ:
«Տաղանդավոր արվեստագետը իսկապես դառը մանկություն է ունեցել: 1936թ. սպալինյան բռնությունների զոհ են դարձել նրա ծնողները, երբ Գիզոն ընդամենը 2 տարեկան էր: Նրան ու քրոջը որդեգրել են հարազատները… Մեր յուրաքանչյուր հանդիպման ժամանակ արվեստագետը մշտապես հիշում էր դրա մասին: Իսկ դեպի թատրոն նրա սերը, ինչպես խորհրդային տարիների մեծանուն շատ արվեստագետների դեպքում, դրսեւորվել է մանկուց: Գիզոն էլ հաճախել է պիոներպալատի դրամատիկական խմբակ, ավարտել է նաեւ երաժշտական ուսումնարան, հետագայում՝ Թբիլիսիի թատերական ինստիտուտը: Իրականացրել է բեմադրություններ Ռուսթավելիի, Մարջանիշվիլիի, ինչպես նաեւ Փալիաշվիլիի անվան օպերայի եւ բալետի պետական թատրոններում»,- հայտնեց Կամո Հովհաննիսյանը:
Գայոզ (Գիզո) Ջորդանիա
Մեր զրուցակիցը տեղեկացրեց, որ խորհրդային տարիներին, երբ, իր խոսքերով՝ ավելի սերտ էին կապերը տարբեր երկրների թատրոնների եւ անհատ արվեստագետների միջեւ, Երեւանի օպերային թատրոնում Ջորդանիան բեմադրում է Օթար Թաքթաքիշվիլիի «Մինդիա» օպերան, որը երկար տարիներ թատրոնի խաղացանկում էր:
«2011թ., իհարկե, մշակույթի նախարարության հրավերով, մեր օպերային թատրոնում Գիզոն սկսեց Ալեքսանդր Հարությունյանի «Սայաթ-Նովա» օպերայի բեմադրական աշխատանքները: Բայց առողջական վիճակը թույլ չտվեց նրան ավարտին հասցնել բեմադրական աշխատանքները: Իսկ մինչ այդ, իմ՝ տնօրեն եղած տարիներին քանիցս փոխադարձ այցելություններ են եղել մեր թատրոնների միջեւ, փորձի փոխանակում եւ այլն: Հաճախ էի կապվում Գիզոյի հետ ու մշտապես լսում նույն արտահայտությունը՝ Կամո ջան, մենք դեռ ինչե՜ր ենք անելու…»,- հիշեց պարոն Հովհաննիսյանը: Հավելեց նաեւ, թե Վրաստանում եւ արտերկրում Գ. Ջորդանիան իրականացրել է ինչպես համերկրացի կոմպոզիտորների, այնպես էլ օպերային արվեստի համաշխարհային գրականության ընտիր նմուշներ:
Կարդացեք նաև
Ս. ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
«Առավոտ»
29.11.2016
