«Ես կյանքս էլ կտամ բանակի համար բայց …», «Էլի ժողովրդից են փող պոկում …», «Ով որ թալանելա ա, թող նա էլ փող տա …», շարքը կարելի է շարունակել: Հայաստանում մոդայիկ է դարձել ցանկացած նախաձեռնություն` առանց բովանդակությանը եւ անգամ նպատակին ծանոթանալու, վարկաբեկել: Կարեւոր չէ` խոսքը 1000 դրամի, 50 դրամի, 6,9 դրամի, թե՞ 5 տոկոսի մասին է, կարեւոր չէ, թե որքանո՞վ է հիմնավոր կամ ոչ հիմնավոր, որքանո՞վ են տեղեկացված կամ անտեղյակ, բայց «կյանքը բանակին» տվող ֆեյսբուքյան եւ այլ «հերոսները» կյանքի ու մահվան պայքար են սկսում դրամի կամ տոկոսի համար: Իհարկե, ֆեյսբուքում նրանց կյանքը վտանգի չի ենթարկվում, բայց ահա իրենց կյանքը իսկապես ամեն օր վտանգի ենթարկողների նկատմամբ այս մոտեցումը առնվազն զզվանք է առաջացնում:
Մի խոսքով, նախագիծն ընդունվել է առաջին ընթերցմամբ: Գլխավոր թերությունը, որ այն ունի` համահարթեցված մոտեցումն է: Մինչդեռ, հարկ է, որ այն ավելի արդար լինի: 1000 դրամ վճարը բոլորի համար սահմանելու փոխարեն, արդարության եւ նաեւ արդյունավետության բարձրացման առումով ավելի ճիշտ կլինի կիրառել ավելի բարձր աշխատավարձ ստացողից` ավելի շատ գումար սկզբունքը: Ենթադրենք, մինչեւ 200 հազար դրամ ստացողների համար 1000 դրամ, յուրաքանչյուր հաջորդ 200 հազար դրամ ավելի աշխատավարձի դեպքում լրացուցիչ 1000 դրամ:
Արա Մարտիրոսյան
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այս համարում
